Voor
een boodschap moest ik november vorig jaar in de binnenstad
zijn.
Nu kom ik er niet zo vaak dus ik besloot een rondje te maken
om te genieten van de mij oude bekende plekken en me te
verwonderen over al het vernieuwde…. Maar er stond een koude
wind en het regende dus maar even onderdak zoeken voor een
warme bak koffie bij het Bolwerk.
Ik had Rob, de nieuwe eigenaar, beloofd een keer langs te
komen en ik hoopte dat hij of een andere kennis er zou zijn
voor wat borrelpraat.
Dat viel tegen. Er zaten mensen die
ik via facebookpagina van het café van gezicht kende maar
niet van naam. Uiteraard kenden ze mij ook niet. Ik was er
helaas op de verkeerde dag en tijd.
Jammer, volgende keer
beter?
Tijden veranderen want het was me al vaker
opgevallen dat je op mijn leeftijd(bijna 80) volkomen
anoniem een hele zaterdagmiddag door je geboortestad kunt
lopen of op een terras kunt zitten zonder ook maar een
bekend gezicht tegen te komen. Veel oude vrienden of
bekenden “bint al oet de tied”, anderen wonen wellicht
elders en ik ben zelf te lang weg uit de stad…
Het
inspireerde me wel tot een rijmpje…..
ANONIEM
Ik loop door mijn geboortestad,
maar het is ijzig koud en nat.
Dan maar bij ’t Bolwerk op bezoek.
Ik vind een stil plekje in een hoek.
Zit bij ’t raam met wit gordijn,
en kijk rond of er bekenden zijn.
Drie grijsaards zijn in druk gesprek
over een ouderdomsgebrek.
Twee dames hebben daarom lol.
Men schenkt de glazen nog eens vol.
Hoewel ik sommige gezichten ken,
weet geen mens hier wie ik ben.
Er is niemand die mij groet
of aan mij vraagt wat ik hier moet.
Een ouwe vent, geen vaste gast
die niet in hun bubbel past.
Ik kan het ze niet kwalijk nemen,
vreemden maken soms problemen.
Heb ‘t wel gezien en reken af,
met dank voor fooitje dat ik gaf.
Krijg honger en het is al laat
dus even richting Haverstraat
naar de Broodbode voor een luxe hap.
Opa is anoniem op stap………
