Toen Gerrit afgelopen zomer
aankondigde dat hij een stukje wilde schrijven
over de Waarbeek - wie kent het niet - was ik meteen enthousiast. Het is een leuk en
nostalgisch onderwerp waar we allemaal zo onze
herinneringen aan hebben en daardoor bijzonder geschikt
als item voor onze website.
Ik ging direct aan de slag om naar bijpassende
plaatjes te zoeken waarmee Gerrit's verhaal wat
opgesierd kon worden en al gauw kwam ik terecht op
een site met oude ansichten.
Zo kwam ik ook een oude kaart uit 1967 tegen die ik
even wat aandachtiger bestudeerde want wat ik daarop zag
kon ik eerst maar nauwelijks bevatten. Twee dames op de
voorgrond aan een tafeltje op het terras van de
Waarbeek. De twijfel was groot maar hoe langer ik keek des
te meer details ik meende te herkennen en ik begon nu
toch echt
overtuigd te raken dat die meiden op de foto mijn
zus Dini en ikzelf wel eens konden zijn…..
De zegswijze “je komt jezelf steeds overal weer
tegen” kwam nu wel erg letterlijk van pas.
De ansicht kwam maar zo uit het niets, had hem nog
nooit eerder gezien en was ook nooit in mijn bezit
geweest. Ik ging direct bellen met mijn zus en
stuurde de ansicht per mail door. Ik vroeg haar de
kaart eens goed te bekijken omdat ik een vermoeden
had dat..… en of zij misschien bevestigen kon met
wat ik zojuist
zelf had waargenomen. Na een
poosje belde ze terug. Ze had samen met haar man de
ansichtkaart bestudeerd en ook zij was helemaal
overtuigd dat wij het inderdaad moesten zijn. Ze
herkende niet alleen de kleding die ze aan had
maar ook kon ze zichzelf en mij er helemaal
uithalen. Ze had alleen geen flauw idee over het hoe
en wanneer die foto dan genomen moest zijn…..
Hoe dan ook, als je ergens lang over doormijmert,
komen toch bepaalde herinneringen naar boven uit één
van de laatjes van het geheugen en geleidelijk aan vielen er
telkens wat meer puzzelstukjes op hun plek.
In gedachten ging ik weer terug naar de
fietstochtjes die Dini en ik vaak ondernamen naar
in die dagen voor ons favoriete bestemmingen, zoals
Bad Boekelo, Delden, Waarbeek, enz.
Aan het gegeven jaartal van de kaart zou Dini
daarop 24 jaar zijn, ik twee jaar jonger.
We zullen na een fietstochtje op de terugweg langs
de Waarbeek, er wel even op het terras neergestreken
zijn om iets te drinken…..
Of we daar, gezien de glazen op het tafeltje, toen
zo'n heerlijke sorbet naar binnen gelepeld hebben
weet ik niet meer en ook de jongens met de hond
kennen we verder niet, het was vast puur toeval dat
ze erbij zaten….
Wat bij mij wel weer een duidelijk beeld naar boven
riep was dat van een fotograaf die inderdaad vlak
voor onze neus een shot maakte van de roeivijver en
kwamen wij er, door toeval, ook op. Op de foto
kijk ik recht in de camera, mijn zus meer
richting vijver. Daarna liep de man weer verder,
waarschijnlijk om vanaf een paar andere posities ook
wat beelden vast te leggen. Op hetzelfde moment
kondigde Dini aan dat we maar eens moesten
gaan en
aarzelend volgde ik haar toen maar want even speelde
de
gedachte nog door mijn hoofd de man achterna te
gaan om te vragen waarvoor de opname bedoeld is, een
blad, krant, of iets dergelijks en of wij er
eventueel ook een afdruk van konden krijgen….
Mijn zus had het gebeuren volgens mij niet eens
waargenomen en dat bleek nu ook wel in het telefoongesprek
met haar. Waarschijnlijk had ik het toentertijd
niet eens zo belangrijk gevonden om haar over die
fotograaf tippen.
De foto zouden we toch immers nooit van ons
leven te zien krijgen?
Niets is minder waar…..
We hebben nog geprobeerd om op een beurs waar oude
ansichten worden verkocht, het origineel te vinden,
maar helaas.........
