LIED MET EEN TRIESTE NOOT
Net als het lied dat we in maart zongen, heeft ook dit lied als stille boodschap dat onkunde en overmoed niet lonen en tot ongelukken leiden.
Maar om het nog eens uit volle borst mee te zingen, kan geen kwaad.
De diepere psychologische en pedagogische achtergronden samengevat in een notendop vinden we er onder “NOSTALGIE” gratis bij.
EERSTE PRIJS
In de fotogalerij een leuke foto uit 1955 van Marianne. Ze staat hier in een modieuze “dirndljurk” tussen de andere jongens en meisjes die een eerste prijs wonnen bij wedstrijden op de VIVA, een tot op de dag van vandaag terugkerend evenement voor de kinderen tijdens de grote schoolvakantie.
Marianne won de eerste prijs bij een voordrachtwedstrijd waarbij ze op roerende wijze een gedicht vertolkte met de sprekende titel “JANTJES SCHATTEN”. Helaas is Marianne na al die jaren de volledige tekst ontschoten, maar het kwam er op neer dat Jantje van alles van de straat oppikte en als een grote schat in zijn broekzakken bewaarde. Moeder haalde de zakken iedere avond leeg totdat ze op een kwaaie dag in een nog levende kikker greep……
Met een dergelijke clou was Marianne’s zege natuurlijk verzekerd…
Saillant detail was dat Marianne het in de finale op moest nementegen Hennie Ardesch die zijn verlies maar moeilijk kon verkroppen.
De prijzen waren niet mis. Ze kon kiezen tussen een paar rolschaatsen, een jaarabonnement op zwembad het Diekman of een fotocamera van Kodak.
Natuurlijk zei Marianne, “Geef mij maar een Kodakado.”
Het was haar eerste fototoestel…
DISCIPLINE
De grote naoorlogse klassen met babyboomers waartoe wij behoorden, eisten van de leerkrachten het uiterste. Om het nog enigszins in de hand te houden, was een vooroorlogse ijzeren discipline noodzakelijk. Wanneer er niet geschreven of getekend werd, hield men de tot bewegen en draaien neigende kinderen in toom door ze strak rechtop te laten zitten met de armen over elkaar. We zien dit fenomeen afgebeeld op de hierbij afgedrukte foto waar wel onze juf maar wij helaas niet opstaan.
Deze bijna militair aandoende houding was onnatuurlijk en gaf weinig aanleiding tot enig plezier.
We zien dan ook geen van de kinderen lachen terwijl we bij juf een kleine triomfantelijke glimlach waarnemen die er op duidt dat ze de juiste voorwaarden heeft geschapen voor een correcte foto die aan de maatstaven van de onderwijsinspectie voldoet.
Alleen het meisje vooraan zal op een reprimande moeten rekenen omdat ze niet rechtop zit.
Wie herinnert zich niet onze eerste dagen op school waarbij het rechtop zitten met de armen over elkaar herhaaldelijk werd geoefend. Juf had daarvoor Louise Spelberg, een meisje dat was blijven zitten, als levend voorbeeld geselecteerd. Op commando van juf schoot Louise strak en muisstil in de houding en moesten wij dit zo snel en geruisloos mogelijk overnemen. Na een paar dagen werd de oefening uitgebreid met de armen over elkaar maar nu met een potlood in de hand waarbij het schrijfgerei met de punt naar boven loodrecht tussen duim en wijsvinger diende te worden vast gehouden.
We waren toen nog gehoorzaam en leergierig waardoor het al snel een automatisme werd.
En… zijn we er slechter van geworden?
Veel wijzer ook niet want Louise bleef in de tweede klas alweer achter.
Misschien kon juf haar als model niet missen……..
EIEREN ETEN
Een lekker zacht of hard gekookt eitje gaat er bij jong en oud tijdens het zondags ontbijt wel in.
Maar waarom zijn het er met Pasen zoveel meer?
Het stamt uit de tijd dat kippen nog kippen waren en geen door fokken en kruizen, veredelde legmachientjes op pootjes die het hele jaar door produceren. Net als alle andere vogels kregen hoenders ook hun eieren in het voorjaar rond Pasen. Dan waren er eieren genoeg en kon men er volop van genieten. Maar er is ook nog een andere oorzaak die diep in onze genen verscholen ligt.
Gerrit doet het uit de doeken bij; “VERHALEN”
AARDRIJKSKUNDE
In de derde klas werd voorzichtig begonnen met de aardrijkskundelessen. Meneer Gönning tekende een kaartje van Twente op het bord om ons vertrouwd te maken de topografie en de grotere wandkaarten van het gehele vaderland en de elf provincies afzonderlijk. Deze kwamen in de loop van het jaar aan de beurt te beginnen met Groningen. Het was iets nieuws voor ons en dan blijft de eerste indruk dus het meest hangen.. Weten we het nog???
Groningen, Hoogezand, Sappemeer, heen en weer en nog een keer…..
We leerden ook de betekenis van de kleuren op de landkaart kennen waar de grondsoorten mee werden aangegeven. Blauw was water, rood de steden en dorpen, donkergroen was zeeklei, lichtgroen rivierklei, geel was zand, donker paars laagveen en lichtlila hoogveen. Daarbij was er een kleur die alleen in het zuidelijkste deel van het land voorkwam, het oranje van Limburgse klei of ook wel Löss genoemd. (De kleuren wijzigden trouwens nogal eens. De hier afgedrukte kaart van Groningen is een stuk ouder dan die wij gebruikten, hier was rivierklei nog oranje)
Vaak terugkomende vraag. De bodemgesteldheid van Zuid-oost Groningen? …. lila, dus TURF.
DROGIST GEURTSEN
Wat een reacties op onze fotovraag, de mailbox raakte overvol!
De meeste antwoorden waren goed. We zagen drogisterij Geurtsen aan de Haaksbergerstraat naast bakker Busch en tegenover het Philadelphiakerkje.
Veel van jullie moesten er heen voor pleisters of Chevarine 4 en natuurlijk voor zoethout en wit op zwart. Jenny wist nog te vertellen dat Geurtsen ook winkels had aan de Padangstraat en het Bijvank.
Wat ons altijd heeft geboeid is voor wie deze huizen zijn gebouwd. Hoewel er voor Geurtsen nog een snoepwinkeltje inzat, waren het van oorsprong geen winkelpanden maar voor die tijd fraaie herenhuizen.
Ook de twee panden ernaast zijn van dezelfde soort. Op de gevel kunnen we het bouwjaar 1900 lezen. Dit bevreemd nog meer omdat er in dat jaar nog geen andere bebouwing aanwezig was. De huizen lagen afgelegen in de gemeente Lonneker. Met het Pathmos begon men pas in 1914, de Braker is van de jaren twintig en het Philadelphiakerkje werd in 1921 gebouwd. Misschien dat alleen de inmiddels door nieuwbouw vervangen rij afdakwoningen aan de Haaksbergerstraat waar het café van Willy Reuvers in zat er al stond. Ook bevond zich in onze jeugd een rijtje afdakwoningen tegenover de herenhuizen. Voor de rest was alles woeste heidegrond met hier en daar een boerderijtje en alleen richting stad aan de beek de villa Pathmos die nu nog naast de derde school met de bijbel staat.
We kunnen niets over de geschiedenis van de herenhuizen en hun eerste bewoners vinden maar ze zijn wel mooi en bijzonder deftig voor ons deel van de stad…
Als iemand van jullie er meer over weet, horen we het graag…..
Op de valreep bereikte ons nog aanvullende info van Marianne's zus, zij vermeldde dat de dochter van Geurtsen nu in WC Boswinkel een drogisterij heeft onder de naam Kado Drogist Linda.
FOTOVRAAG
Op het eerste oog, een gewoon rijtje woningen zoals er zoveel in Enschede zijn.
Maar deze stonden in de buurt van onze school. Wie herkent ze en weet misschien of er bekenden van ons woonden?
Stuur je antwoord naar ; info@stefenfen.nl
PUZZEL
Op het puzzeltje van in het maartnieuws kwamen veel reacties binnen van zowel klasgenoten als medescholieren. De meesten gaven het juiste antwoord, het fonteintje op de bovenverdieping van onze school.
De foto komt uit de collectie van Rob, ter gelegenheid van onze eerste reünie op 23 mei 2012.
We plaatsen de foto er nog even bij.
PUZZELEN EN PAASWENS
Komend weekend is het Pasen en we zijn alweer druk bezig met onze voorbereidingen om huis en tuin van vrolijke paasdecoraties te voorzien.
Misschien dat er daarnaast nog wat tijd is voor een beetje puzzelplezier want we hebben ook dit keer voor de liefhebbers een puzzeltje geplaatst die tevens onze paaswens tot uiting brengt.
We wensen iedereen alvast hele mooie en gezellige feestdagen en ….. "hénig an" met de eieren!
