Aan het einde van de Nederlandlaan op het
Boswinkel, vinden we nog een stukje van oude Boswinkelweg, door ons
Roerinkspaadje genoemd.
De boerderijen zijn gesloopt, maar gelukkig heeft men de oude eiken en beuken
van het Roerinksbos laten staan. Wie het pad tussen de bomen en achter de huizen
langs volgt, komt bij een klein sluisje dat bij wateroverlast zorgt voor
afwatering via de beek. Hier staat een eeuwenoude beuk waar we als kind
uitrustten en napraatten na ons spel en waar we met een van huis meegesmokkeld
aardappeschilmesje onze initialen in de zachte bast kerfden..... Onlangs ben ik
er geweest voor een foto, in de hoop dat er van mijn initialen nog iets over zou
zijn.
Maar helaas ook hier heelt de tijd alle wonden.
OALE BEUK
O, keendertied as ik oe zeuk,
zet ik mie daal bie disse beuk.
As an oons spel 'n ende kwam,
rustten wie oet tèèg'n ziene stam.
Met 'n meske sneed'n wie onvast
oonz' initiaal'n in de bast
opdat ze altied bleef'n stoan
totdat de wereld zol vergoan.
De tied hef zich d'r met bemeuid
en alle letters bint vergreuid.
Gèn mènske den ze leaz'n kan,
Allenig wiezölf weet d'r nog van.
Ach oale beuk an 't Roerinkspad,
ie hebt zovöl te lied'n had,
mer ie greuit verdan de heugte in
as ik allang de piep oet bin.
O, keend van toen as ik oe zeuk
goa 'k deur de knee bie disse beuk......
En, oh joa,
Hadd'n ie zölf vrogger zonne beuk
klik dan mar rap op; "vind ik leuk"
Ingezongen met
pianobegeleiding door Addy Scheele
(ter informatie;
www.addyscheele.nl)
Dit gedicht is opgenomen in de Twentse Taalbank
onder;
zoekfunctie > type Gerrit Schorn
