Was tijdens de lagere schooltijd het Diekman
mijn favoriet, op de ULO werd dat Bad Boekelo.
Het was een stuk avontuurlijker en je had er
veel meer ruimte. Bij mooi weer fietsten we
ieder weekend en dinsdag en donderdagmiddag
wanneer we vrij waren van school over de Es.
Achter Usselo namen we het Krokodillenpaadje dat
langs korenvelden
en bosranden uitkwam op de Weeleweg. Zo meden we
de drukke Boekeloseweg en het dorp terwijl het
paadje op de terugweg mogelijkheden bood voor
romantische ondernemingen.
Voor het oog van
het thuisfront namen we wat huiswerk mee, maar
daar kwam natuurlijk weinig van terecht. We
hokten met een groep jongens en meiden op een
vaste plek waar uit vriendschappen voor het
leven zijn ontstaan. Een jaarabonnement op Bad
Boekelo was dan ook het mooiste cadeau wat je
ouders je konden geven, want... Je hoorde erbij!
BAD BOEKELO(h)
(Kan ook gezongen worden op de wijs van "Het
Dorp..")
Als ik dit oude kaartje zie,
Raak ik vervuld van nostalgie.
Het zijn wat bomen, water, zand.
En in de verte is een bad,
waar je de grootste lol in had.
Je kon ook zonnen op het strand.
Het wilde water smaakte zout,
De golven beukten woest en koud.
Men noemde het "Zee op de Heide."
Ach, mooie tijd van jong vertier,
Je eerste peuk, je eerste bier,
Je avontuurtjes met de meiden.
En langs de Twentse uitvalswegen,
Zag ik reclameborden staat.
"Bad Boekelo", hoe kon ik weten,
Dat het voorgoed voorbij zou gaan.....
