VROGGER
NOAR BUURS
Onlangs belde mij onverwacht een oude bekende.
We hadden elkaar sinds onze tienerjaren niet
meer gezien. Wel las hij regelmatig mijn stukjes
op Oud-Enschede die hem er toe brachten eens
contact op te nemen om herinneringen op te
halen. Het was een lang en leuk gesprek waarin
hij vertelde dat hem vooral de gezamenlijke
tochtjes met buren of familie op warme zondagen
naar Buurse zo positief waren bijgebleven.
Enschede trok in onze kinderjaren in optocht via
de Buurserstraat naar het meertje of de beek om
verkoeling en gezelligheid te zoeken. Rijen
fietsers met voorop en achterop de kinderen. Hij
zag nog zo zijn oudste zus die achter op de
fiets zat bij vader en de mee hobbelende
kinderwagen vasthield waarin zowel de jongste
spruit als proviand. Anderen trapten zich het
Lazarus op een volgeladen bakfiets. Als het er
aan zat.. bij aankomst een ijsje bij Flake
(Beekzicht) of op de terugweg in de scherpe
bocht bij de Smalenbroeksweg waar zich altijd
een slimme ijscoman had opgesteld.
Hij zou het nog eens zo graag weer meemaken….
Ik beloofde hem er een rijmpje over te maken…..
Hij is een gelovig mens…. maar wel een met
humor.
Vandaar…
GEBED
Als U mij toestaat, Lieve Heer
Breng mij terug, nog ene keer
naar de gemoedelijke sfeer
van zo’n zondag met warm weer.
De Buurserstraat vol fietsverkeer
massatoerisme van weleer
naar Buurserbeek of Buursermeer.
Het ijs bij Flake smaakt naar meer.
Gespat in ’t water en veel gebleer.
Maar de mooie heide bood nog meer,
een Gentiaan zo blauw en teer,
de vondst van een fazantenveer.
Lag in de hei een stel te neer,
ging tante Hanna fel tekeer.
Donder op met dat gesmeer!
Het paartje schaamde zich dan zeer.
Misschien dat ik romantiseer.
Tegen nostalgie is geen verweer,
ik was er even in gedachten weer.
Dank U wel, O, Lieve Heer!
*Tante Hanna had 9 kinderen… haar felle reactie
op vrijende paartjes verraadde wellicht dat ze
zelf teveel van het goede had gehad…..
