DEN IN HET LUTTERZAND
Aan de Dinkel staat een oude den
die ik vanaf mijn jeugd al ken.
Stond toen nog stevig in het zand, 
op meters van de waterkant.
Maar door een speling der natuur
van water wind en hun geschuur,
wordt zand van d'oevers afgescheurd
en door ‘t riviertje meegesleurd
om dan te worden afgezet
op de laag gelegen “greune stet”
Slijtage door dit oerproces
bezorgt de den enorme stress.
Zijn wortels zoeken op de tast
in ’t wilde weg naar een houvast.
Maar ’t is een kwestie slechts van tijd
voordat hij in de Dinkel glijdt.
Ook ik klamp mij aan ‘t leven vast
al ben ik hier slechts kort te gast.
Mijn lot is als dat van de boom,
ooit weg te drijven op de stroom.
Zo zijn de wetten der natuur,
voor ieder slaat het laatste uur.
Maar ’t blijft nog even ongewis
wie van ons twee de eerste is.
