EEN DUIVELS DILLEMA  


Tijdens onze coronawandelingen in het buitengebied verwonderen we ons vaak over de fraaie boerenwoningen met bijbehorende grote moderne stallen terwijl we de boeren horen klagen en zien protesteren in den Haag. Er zullen er zijn die vallen onder de categorie “Klagers hebben geen nood” maar velen zullen met handen en voeten gebonden en met ziel en zaligheid zijn overgeleverd aan de voorwaarden van de RABO bank..
Toen eeuwen geleden boerenleenbanken als de Rabo nog niet bestonden, was er voor boeren in nood een andere mogelijkheid om wanneer er nergens hulp of geld was te krijgen zich toch te redden . Zij konden hun ziel en zaligheid verkopen aan de duivel om daarvoor in ruil financieel zorgeloos te leven. Men leverde er echter gevoelens als liefde, empathie en medemenselijkheid voor in en moest na het overlijden eeuwig branden in de hel……geen prettig vooruitzicht.
Maar soms waren de nood en de verleiding zo groot dat men op de aanlokkelijke aanbiedingen van de duivel inging. Zoals een jonge boer uit het Aamsveen………

Diep in het Aamsveen tegen de Duitse grens aan woonde eeuwen geleden een jong boeren gezin. Vader, moeder en zoontje van vijf hadden weliswaar geen weelde maar men kon zich redelijk redden en waren samen gelukkig totdat plotseling de boerin overleed. De boer was hierover zo van slag dat hij aan de drank raakte, de boerderij verwaarloosde en zijn zoontje mishandelde. Dit kon een zuster van de overleden boerin die met een boer uit Driene was getrouwd niet aanzien en haalde het kind bij zijn vader weg die er, zwaar bezopen, niet moeilijk over deed.
Het kind groeide bij zijn tante samen met haar eigen kinderen op tot een echte boerenzoon die het boerenwerk in de vingers had en al snel een goede baan vond als knecht bij een rijke boer die zeer met hem was ingenomen. Dat was ook zijn dochter die echter niet met een knecht mocht trouwen maar uit moest kijken naar een boerenzoon met eigen erf. Dit frustreerde de geliefden waarna de jongen een verhaal ophing dat hij de enige erfgenaam was van zijn vader en bij zijn overlijden een welvarende boerderij in het Aamsveen zou erven…. Men geloofde hem op zijn woord en zo kreeg het paar wat uitstel, behield de boer zijn knecht, zijn dochter haar geliefde en de jongen hoop. Er gingen jaren overheen en uit het Aamsveen werd nooit iets vernomen en zelf had hij de moed niet op kunnen brengen om zijn vader op te zoeken.
Tot er plotseling een boodschap kwam van de Markenrichter dat zijn vader al maanden geleden dood op zijn land was gevonden en omdat men de zoon niet direct kon opsporen al door de noabers was begraven.. .…. Nadat hij het graf van zijn vader had bezocht en de noabers had bedankt, ging hij vol goede moed naar het Aamsveen om te kijken hoe zijn erfenis erbij lag maar eenmaal daar aangekomen, wist hij niet wat hij zag…. De boerderij was een ruïne, er lagen door wolven aangevreten karkassen van het vee en de akker en het weiland waren overwoekerd met onkruid.
Hoe kon hij dit aan zijn verloofde en haar ouders verkopen?…. Vertwijfeld bad hij tot God om uitkomst, maar toen die niets van zich liet horen, zonk hij neer op een krakkemikkige stoel, sloeg de handen voor zijn ogen en mompelde; “Ik zou mijn ziel en zaligheid geven voor een nieuwe boerderij” Hij hoefde het maar een keer te zeggen want daar stond de duivel stinkend naar zwavel en enthousiast trappelend met zijn bokkenpoten al naast hem. “Ik begrijp dat je hulp kunt gebruiken?” vroeg hij vuil grijnzend… De jongen schrok maar hervond zich en luisterde naar wat Satan hem te bieden had. Die beloofde hem een geheel nieuw los hoes met alles erop en eraan. Gereedschappen, werktuigen, wagens, een put met helder water terwijl hij zelfs het hele erf zou opruimen en de akker en het weiland weer bouwrijp en vruchtbaar maken. ”En” ,slijmde de duivel, “Ik zorg natuurlijk ook voor een gezonde veestapel, alles in ruil voor je ziel.” De jonge boer wist niet wat hij hoorde, dat was precies wat hij nodig had om zijn schoonvader te overtuigen….Hij hapte echter niet direct toe en vroeg drie dagen bedenktijd voor overleg met zijn verloofde… Die gaf de duivel hem graag want als hij eenmaal de boer had verleid volgden automatisch zijn vrouw en wellicht later hun kinderen…
De jongen ging terug naar zijn geliefde en biechtte haar zijn gesprek met de duivel op.. “Als je dat doet, trouw ik nooit met je”, riep ze in eerste instantie boos, maar het was een pientere meid en na enig overleg bedachten ze een plan om de duivel te misleiden….
De jonge boer ging terug naar zijn vervallen boerderij en wachtte tot de duivel terugkwam. Deze was al snel ter plaatse en had het contract met alle details al bij zich. Ze hoefden alleen allebei nog maar met hun bloed te ondertekenen. Het slachtoffer echter zei dat hij nog enige wijzigingen aan wilde brengen. Zo hoefde de duivel niet voor vee te zorgen, want hij en zijn verloofde waren bang dat de duivel via levende wezens zijn macht op hen zou blijven uitoefenen terwijl het meisje toch vee als bruidsschat van haar vader meekreeg. Een andere voorwaarde was dat de duivel alles in een nacht af moest hebben. Hij moest beginnen bij zonsondergang en klaar zijn als de eerste haan kraaide…
De duivel glimlachte slechts en paste de voorwaarden naar wens aan, het hele karwei was voor hem toch maar een fluitje van een cent, hij had voor hetere vuren gestaan….Ze tekenden met hun bloed en die avond begon de duivel met de opdracht. Het stoof, het knetterde, het donderde en je zag bij het licht van de volle maan dat het Satan ging lukken.
De jonge boer die alles in spanning en verwondering had gevolgd, wachtte totdat bijna alles klaar was en er alleen nog maar een paar meters dak moest worden gelegd. Toen sprong hij uit de struiken tevoorschijn en kraaide luid als een haan ….. De duivel schrok maar had het al snel door, hij liet zich van het dak af glijden en snauwde, “Je probeert me te beduvelen, dat was geen haan maar jijzelf!” Meteen kwam hij er echter achter dat hij in een val was getrapt want in zijn verontwaardiging had hij vergeten dat wanneer er een haan begint te kraaien, alle hanen in de buurt gaan antwoorden… Hij sprong nog wel weer vlug op het dak, maar het was te laat van alle kanten hoorde je hanen kraaien…
De duivel was wit heet….Zijn ogen schoten vuur, stinkende zwaveldampen stoomden uit zijn oren en neusgaten en vloekend en tierend vloog hij terug naar de hel waar de toch al geplaagde aanwezigen het moesten ontgelden….
De eigenaar van de nieuwe boerderij maakte zelf het dak af, wachtte een dag tot de zwavelstank was verwaaid en haastte zich terug naar zijn verloofde om haar het goede nieuws te brengen dat hun list was geslaagd….
Een maand later was de bruiloft…. Zijn schoonouders waren zeer tevreden en schonken; een koe en een stier, een merrie en een hengst, een zeug en een beer, een ooi en een ram en een stel kippen met een haan, terwijl zijn oom en tante die hem hadden opgevoed hen ruim voldoende zaaigoed voor een eerste rijke oogst meegaven……
Het laat zich begrijpen dat de haan, een groot en statig dier met prachtige kleuren hun favoriet werd.
Ze noemden hem Lucifer (bijnaam van de duivel) om niet te vergeten hoe hun geluk tot stand was gekomen en als waarschuwing om alert te blijven want met de duivel wist je het maar nooit..........