Snuffelend in oude fotoboeken van Enschede kwam ik tot mijn grote verrassing dit aardige plaatje tegen. Een dameskransje ongeveer vergelijkbaar met een tegenwoordige aerobic of fitnessclubje.
De dames doen aan sierlijk bewegen en hebben voor deze gelegenheid een bevallig standje aangenomen terwijl de architect van deze fraaie pose trots toekijkt. Ik heb het bijschrift en de namen er bij gelaten, misschien staan er nog bekenden van jullie tussen….
De verrassing voor mij was dat mijn twee jongste tantes er op staan. Ze zijn beide al, zoals we dat hier noemen, “oet de tied komm’n” zodat ze niet meer kan vragen naar het hoe en wat…..
Naast de vreugde over deze vondst vind ik het jammer dat ook hier is onze naam weer eens verkeerd gespeld. Het overkomt me zelfs in deze digitale tijden nog dat ik post krijg waarop ik wordt aangeschreven met Schorren, Schoren, Schor of zelfs Schorem.(ik hoor jullie gniffelen)
Bij mijn stamboomonderzoek een aantal jaren geleden, bleek dat dit van alle tijden is. Een sprekend voorbeeld dat zelfs leidde tot een tweedeling in mijn familie, vond ik in het archief van Almelo.
Op 13 januari 1852 meldt zich mijn betovergrootvader, Hendrik Schorn, met twee getuigen bij burgemeester Dikkers voor het aangeven van de geboorte van zijn zoon Jan Hendrik. De magistraat maakt dezelfde fout als de man van het fotoboekje honderd jaar later en schrijft “SCHORREN”, terwijl de kersverse vader duidelijk ondertekend met “H. SCHORN”. Blijkbaar kon deze ambtelijke vergissing niet worden teruggedraaid want vanaf dat moment ging de pasgeborene en gingen en gaan al zijn nakomelingen tot op de dag van vandaag als Schorren door het leven………
Het grappige is dat bijna niemand in beide families het nog weet of er wakker van ligt….
Omdat sommigen mij een rijke fantasie toedichten, heb ik hieronder de betreffende akte als overtuigend bewijs geplaatst.