EEN DUIVELS DILLEMA
Tijdens onze coronawandelingen in het
buitengebied verwonderen we ons vaak over de
fraaie boerenwoningen met bijbehorende grote
moderne stallen terwijl we de boeren horen
klagen en zien protesteren in den Haag. Er
zullen er zijn die vallen onder de categorie
“Klagers hebben geen nood” maar velen zullen met
handen en voeten gebonden en met ziel en
zaligheid zijn overgeleverd aan de voorwaarden
van de RABO bank..
Toen eeuwen geleden boerenleenbanken als de Rabo
nog niet bestonden, was er voor boeren in nood
een andere mogelijkheid om wanneer er nergens
hulp of geld was te krijgen zich toch te redden
. Zij konden hun ziel en zaligheid verkopen aan
de duivel om daarvoor in ruil financieel
zorgeloos te leven. Men leverde er echter
gevoelens als liefde, empathie en
medemenselijkheid voor in en moest na het
overlijden eeuwig branden in de hel……geen
prettig vooruitzicht.
Maar soms waren de nood en de verleiding zo
groot dat men op de aanlokkelijke aanbiedingen
van de duivel inging. Zoals een jonge boer uit
het Aamsveen………
Diep in het Aamsveen tegen de Duitse grens aan
woonde eeuwen geleden een jong boeren gezin.
Vader, moeder en zoontje van vijf hadden
weliswaar geen weelde maar men kon zich redelijk
redden en waren samen gelukkig totdat plotseling
de boerin overleed. De boer was hierover zo van
slag dat hij aan de drank raakte, de boerderij
verwaarloosde en zijn zoontje mishandelde. Dit
kon een zuster van de overleden boerin die met
een boer uit Driene was getrouwd niet aanzien en
haalde het kind bij zijn vader weg die er, zwaar
bezopen, niet moeilijk over deed.
Het kind groeide bij zijn tante samen met haar
eigen kinderen op tot een echte boerenzoon die
het boerenwerk in de vingers had en al snel een
goede baan vond als knecht bij een rijke boer
die zeer met hem was ingenomen. Dat was ook zijn
dochter die echter niet met een knecht mocht
trouwen maar uit moest kijken naar een
boerenzoon met eigen erf. Dit frustreerde de
geliefden waarna de jongen een verhaal ophing
dat hij de enige erfgenaam was van zijn vader en
bij zijn overlijden een welvarende boerderij in
het Aamsveen zou erven…. Men geloofde hem op zijn
woord en zo kreeg het paar wat uitstel, behield
de boer zijn knecht, zijn dochter haar geliefde
en de jongen hoop. Er gingen jaren overheen en
uit het Aamsveen werd nooit iets vernomen en
zelf had hij de moed niet op kunnen brengen om
zijn vader op te zoeken.
Tot er plotseling een boodschap kwam van de
Markenrichter dat zijn vader al maanden geleden
dood op zijn land was gevonden en omdat men de
zoon niet direct kon opsporen al door de noabers
was begraven.. .…. Nadat hij het graf van zijn
vader had bezocht en de noabers had bedankt,
ging hij vol goede moed naar het Aamsveen om te
kijken hoe zijn erfenis erbij lag maar eenmaal
daar aangekomen, wist hij niet wat hij zag…. De
boerderij was een ruïne, er lagen door wolven
aangevreten karkassen van het vee en de akker en
het weiland waren overwoekerd met onkruid.
Hoe kon hij dit aan zijn verloofde en haar
ouders verkopen?…. Vertwijfeld bad hij tot God
om uitkomst, maar toen die niets van zich liet
horen, zonk hij neer op een krakkemikkige stoel,
sloeg de handen voor zijn ogen en mompelde; “Ik
zou mijn ziel en zaligheid geven voor een nieuwe
boerderij” Hij hoefde het maar een keer te
zeggen want daar stond de duivel stinkend naar
zwavel en enthousiast trappelend met zijn
bokkenpoten al naast hem. “Ik begrijp dat je
hulp kunt gebruiken?” vroeg hij vuil grijnzend…
De jongen schrok maar hervond zich en luisterde
naar wat Satan hem te bieden had. Die beloofde
hem een geheel nieuw los hoes met alles erop en
eraan. Gereedschappen, werktuigen, wagens, een
put met helder water terwijl hij zelfs het hele
erf zou opruimen en de akker en het weiland weer
bouwrijp en vruchtbaar maken. ”En” ,slijmde de
duivel, “Ik zorg natuurlijk ook voor een gezonde
veestapel, alles in ruil voor je ziel.” De jonge
boer wist niet wat hij hoorde, dat was precies
wat hij nodig had om zijn schoonvader te
overtuigen….Hij hapte echter niet direct toe en
vroeg drie dagen bedenktijd voor overleg met
zijn verloofde… Die gaf de duivel hem graag want
als hij eenmaal de boer had verleid volgden
automatisch zijn vrouw en wellicht later hun
kinderen…
De jongen ging terug naar zijn geliefde en
biechtte haar zijn gesprek met de duivel op..
“Als je dat doet, trouw ik nooit met je”, riep
ze in eerste instantie boos, maar het was een
pientere meid en na enig overleg bedachten ze
een plan om de duivel te misleiden….
De jonge boer ging terug naar zijn vervallen
boerderij en wachtte tot de duivel terugkwam.
Deze was al snel ter plaatse en had het contract
met alle details al bij zich. Ze hoefden alleen
allebei nog maar met hun bloed te ondertekenen.
Het slachtoffer echter zei dat hij nog enige
wijzigingen aan wilde brengen. Zo hoefde de
duivel niet voor vee te zorgen, want hij en zijn
verloofde waren bang dat de duivel via levende
wezens zijn macht op hen zou blijven uitoefenen
terwijl het meisje toch vee als bruidsschat van
haar vader meekreeg. Een andere voorwaarde was
dat de duivel alles in een nacht af moest
hebben. Hij moest beginnen bij zonsondergang en
klaar zijn als de eerste haan kraaide…
De duivel glimlachte slechts en paste de
voorwaarden naar wens aan, het hele karwei was
voor hem toch maar een fluitje van een cent, hij
had voor hetere vuren gestaan….Ze tekenden met
hun bloed en die avond begon de duivel met de
opdracht. Het stoof, het knetterde, het donderde
en je zag bij het licht van de volle maan dat
het Satan ging lukken.
De jonge boer die alles in spanning en
verwondering had gevolgd, wachtte totdat bijna
alles klaar was en er alleen nog maar een paar
meters dak moest worden gelegd. Toen sprong hij
uit de struiken tevoorschijn en kraaide luid als
een haan ….. De duivel schrok maar had het al
snel door, hij liet zich van het dak af glijden
en snauwde, “Je probeert me te beduvelen, dat
was geen haan maar jijzelf!” Meteen kwam hij er
echter achter dat hij in een val was getrapt
want in zijn verontwaardiging had hij vergeten
dat wanneer er een haan begint te kraaien, alle
hanen in de buurt gaan antwoorden… Hij sprong
nog wel weer vlug op het dak, maar het was te
laat van alle kanten hoorde je hanen kraaien…
De duivel was wit heet….Zijn ogen schoten vuur,
stinkende zwaveldampen stoomden uit zijn oren en
neusgaten en vloekend en tierend vloog hij terug
naar de hel waar de toch al geplaagde aanwezigen
het moesten ontgelden….
De eigenaar van de nieuwe boerderij maakte zelf
het dak af, wachtte een dag tot de zwavelstank
was verwaaid en haastte zich terug naar zijn
verloofde om haar het goede nieuws te brengen
dat hun list was geslaagd….
Een maand later was de bruiloft…. Zijn
schoonouders waren zeer tevreden en schonken;
een koe en een stier, een merrie en een hengst,
een zeug en een beer, een ooi en een ram en een
stel kippen met een haan, terwijl zijn oom en
tante die hem hadden opgevoed hen ruim voldoende
zaaigoed voor een eerste rijke oogst meegaven……
Het laat zich begrijpen dat de haan, een groot
en statig dier met prachtige kleuren hun
favoriet werd.
Ze noemden hem Lucifer (bijnaam van de duivel)
om niet te vergeten hoe hun geluk tot stand was
gekomen en als waarschuwing om alert te blijven
want met de duivel wist je het maar
nooit..........
