In de eerste tien jaren na de oorlog was het hier
geen vetpot, er heerste woningnood en de toekomst
was onzeker. Veel jonge Enschedese gezinnen gaven
dan ook gehoor aan de lokroep van landen als;
Canada, Australië, Nieuw Zeeland en Zuid Afrika waar
het beloofde land van melk en honing zou wachten....
Emigreren was het toverwoord en leraren Engels
verdienden een mooie stuiver bij......
De familie woonde schuin tegenover ons aan de
Frederikastraat. Een gezin met vier kinderen waarvan
de jongste, Janneman, even oud was als ik. We waren
dikke vrienden en speelden, naar ons werd verteld,
al in de box met elkaar. Jannemans vader was
metselaar maar daarnaast ook een duizendpoot met
gouden handjes. Hij had gehoord dat men in Australië
om mensen als hij stond te springen, dus waagden ze
de gok.
Ik heb nog vage herinneringen en beelden van hun
emotionele afscheid. Een paard en wagen waarop hun
spulletjes waren geladen, Jan met een winterjas aan
midden in de zomer en ouders die met tranen in de
ogen beloofden elkaar te schrijven. We hebben nooit
meer iets van ze gehoord...
JANNEMAN
't Is hier te zwaar voor onze schouders,
zeiden Janneman z'n ouders.
We zijn al Engels aan het leren
want we willen emigreren...
Ook Janneman vroeg iedere keer,
Ga je mee?, ik emigreer.
Maar wisten wij veel wat dat was.
Ja, je ging varen op een plas.
Met z'n allen in een boot
naar een land onmeet'lijk groot
met volop kansen en vertier
waar het veel beter was dan hier.....
Ik zag een paard en wagen staan
daar zijn ze mee op weg gegaan.
Jan droeg een koffer en een jas
hoewel het hartje zomer was.
We zouden altijd vrienden blijven
en onze ouders zouden schrijven.
Moeder heeft over z'n bol geaaid,
toen hebben we ze uitgezwaaid....
Pas dagen later had ik door
dat ik mijn beste vriend verloor.
Janneman die kwam niet weer
en emigreren dat deed zeer.
We hebben nooit meer iets vernomen,
niet of ze goed zijn aangekomen.
Zijn ze geslaagd, werden ze rijk
en had Jans vader groot gelijk?
Of viel het achteraf niet mee,
wilden ze terug naar Enschede?
Misschien heeft ook Jan de foto nog
en zegt hij wijzend op het joch
dat naast hem op het fietsje zit;
"His name was Gerrit, a nice kid.............
