ACHTERLANGS....    


Deze keer geen oude hit uit het rekje van Mini, maar een bijzondere plaat die Gerrit op Internet tegen kwam...


Luister mee op  "NOSTALGIE"



En als jezelf een nog een favoriet plaatje hebt met dierbare of romantische herinneringen en dit met ons wilt delen, geef het dan door aan Mini en we spelen het een volgende keer af…..


 

EEN PIKANT HANDELTJE 


Om tijdens zijn militaire diensttijd de reiskosten bijeen te schrapen om toch in de weekends naar huis te kunnen, zette Gerrit een klein maar lonend pikant handeltje op...

 

 

EEN PIKANT HANDELTJE Na de ULO, alweer zestig jaar geleden, was er in ons huishoudbudget geen ruimte voor verdere studie en moest ik gaan werken. Ik mocht van vader niet in de textiel en zo kon ik na enig zoeken, als jongste bediende terecht bij een expeditie en transportbedrijf in Glanerbrug. Hier werden de import en exportdocumenten opgemaakt die nodig waren voor het goederenvervoer over de grens. Het was een hele omschakeling van mijn normale leventje naar de grens waar het heel wat ruwer toeging. Omdat de vrachtwagens soms door vertraging laat binnenkwamen moesten we overwerken om ze nog de grens over te krijgen. Het wachten werd dan gedood met kaarten of biljarten in een van de vele kroegen die Glanerbrug aan beide kanten van de grens toen kende en waar zich ook andere frivolere zaken met een bepaald soort dames afspeelden waarvan  ik met verbazing en welwillende nieuwsgierigheid kennis nam…. In 1965 moest ik in militaire dienst naar Amersfoort. We mochten ieder weekend met verlof maar kregen slechts een keer in de veertien dagen gratis vervoer met de NS. Hoewel ik slecht bij kas zat, ging ik in die periode iedere zaterdagmorgen nog altijd even naar de grens om te kijken of ik nog iets kon doen maar voornamelijk om na werktijd een pilsje met de collega’s te drinken en bij te praten. En hier begon voor mij een handeltje waarmee ik van de winst de reiskosten kon betalen…… In de kazerne lagen we met 32 man op een kamer. Tot mijn grote verbazing niet allemaal jongens van mijn leeftijd. Er waren ook ouderen bij die al getrouwd waren, meerdere  waren verloofd of hadden vaste verkering. Veel van de gesprekken gingen dan ook over het weekend waarnaar ze met verlangen uitkeken teneinde weer met hun geliefden innig samen te zijn. Toen hierbij eens tijdens een openhartig onder onsje voorbehoedsmiddelen en de hoge prijs ervan ter sprake kwamen, ontwaakte in mij de ouwe sjacheraar want hing er bij Schmeing, een van de Duitse kroegen waar wij regelmatig kwamen, niet een automaat op het herentoilet waarin de hygiënische rubbertjes onder de welluidende naam “Blausiegel” in verpakkingen van drie stuks voor één mark ( toen nog 90 cent waard) te verkrijgen waren? Nu moet ik bekennen dat ik in die tijd wel wist waar ze voor dienden maar waar het gebruik in de praktijk slechts tot enig onhandig geklungel had geleid. Ik deed me tegenover de dienstkameraden echter voor als ervaringsdeskundige om het kwalitatief hoge Duitse product tegen een prijs van fl. 2,50 per pakje aan te prijzen. Mijn reclameboodschap had succes. Niet zozeer bij de jongens uit de grote stad maar veel meer bij de knapen uit kleine dorpjes en gehuchten waar de drogist of apotheker het lopend nieuwsblad was en meneer pastoor of de dominee je seksleven bepaalde. Men kneep de kat dus in het duister en probeerde te voorkomen over de tong te gaan of als schande voor de familie te worden bestempeld. “The German Connection van Schorn” zoals een van de jongens het noemde, bracht dus uitkomst. Na enige verpakkingen op proef liep het gesmeerd en moest ik naast de bron bij Schmeing ook nog vaak even langs bij een andere Duitse kroeg. Men zal zich daar wel eens afgevraagd hebben waarom de automaten zo snel leeg waren en de leuke lokettiste bij het Grenswisselkantoor waar ik toch iedere zaterdag die losse marken voor nodig had…. maar ik verdiende er mijn treinkaartje mee en kon een rondje geven en op die manier hield ik de relatie met mijn werkgever in stand. Er kwam een einde aan toen ik werd overgeplaatst naar het Duitse Seedorf maar ook daar wist ik door mijn ervaringen met het grensverkeer en ook weer via  café Schmeing een andere lonende handel op te zetten. Maar daarover een volgende keer meer.

 

GROLI
  

Grolsch had het tijdens en direct na de Eerste Wereldoorlog moeilijk. Omdat de grondstoffen voor bier in die tijd schaars waren, opende de brouwerij ook een limonade afdeling waar limonadesiroop ((ranja), vruchtenlimonade en limonadegazeuses in diverse smaken werden gemaakt. In eerste instantie onder de naam “de Klok” maar later onder het logo Groli een afkorting van de Groens limonade naar eigenaar de Groen.. Ook de minder bekende tonic Mc.Green verwees naar de Groen.
De vruchtenlimonade zat in grote en kleine groene flessen, was best lekker en kon wedijveren met Fanta. De kleine en grote doorzichtige flessen gazeuse waren het goedkoopst en werden geleverd in de smaken citroen (geel) grenadine (rood ) en champagne pils (bruin).... Wij noemden het bulkwater vanwege de grote hoeveelheid koolzuur die je lang na gebruik nog op boerde...
Na een grote brand in 1972 werd de limonadefabriek niet meer opgestart en richtte men zich alleen nog op de productie van bier....



     


 

EEN BIJZONDERE DAG OP HET STRAND...


Bladerend door mijn oude fotoalbum  van mijn moeder kwam ik een aardig kiekje tegen van mijn familie die een dagje strand hadden gepakt.

Mijmerend ging ik terug in de tijd van een vorige generatie en welk een wonder ik op die dag beleefde…  


 

 DINO'S   


Net als zoveel kinderen van die leeftijd was de kleinzoon van Hans toen hij drie jaar was, dol op dinosaurussen.
En als je dan een opa hebt die mooi kan schilderen, ligt het voor de hand dat je de favoriete reptielen uit de oudheid samen in beeld probeert te brengen.
Nu tien jaren later heeft Hans deze poging van Micah inclusief twee vervaarlijke Tyrannosaurussen Rex op het doek vast gelegd...
Een prachtig schilderij waar ze allebei blij mee zullen zijn.


 

OUDERDOM KOMT MET GEBREKEN...






 

GETUIGENIS


In mijn kinderjaren deed men nog aan evangelisatie (zieltjeswinnen) in de arbeiderswijken. Meestal op een zondagnamiddag verzamelden zich de lidmaten van een kerkgenootschap op een hoek of plein om het woord Gods onder onwetenden of afvalligen te brengen. Het liefst in de nabijheid van een kroeg want daar vermoedde men de meeste potentiële klanten die van drankzucht of andere zonden moesten worden verlost. De evangelisten konden van diverse stromingen zijn die zich van elkaar onderscheiden door een afwijkende uitleg van de bijbel…
Het bekendst was het Leger des Heils met de dames met hun markante hoedjes en vaak een behoorlijk groot orkest. Thuis geloofden we niet hemel, hel of hiernamaals en vader stond dan ook sceptisch tegenover al die religieuze clubjes. Het Leger des Heils echter kon zijn goedkeuring wegdragen en mocht bij een collecte rekenen op een bijdrage want ze deden goed werk…… De rest was slechts bezig met zich afzetten tegen anderen en het verkrijgen van het eigen gelijk… Bij ons in de buurt verkondigde en zong men op het plein voor het winkelcentrum Boswinkel aan de oude Broekheurnerweg schuin tegenover café de Sport (Vos). De preek snapte ik niet en zei me dus ook niks, maar ik mocht graag naar de zang en muziek luisteren, doch het meest boeiden me de persoonlijke getuigenissen van voormalige zondaars die hun hart voor het gretig luisterende publiek uitstortten….. Dat kwam bij bijna altijd en bij alle stromingen op het zelfde neer…. Men had zich door de kennismaking met Jezus ontworsteld aan werkloosheid, drankmisbruik en huiselijk geweld en was dankzij veel bidden en Gods genade nu weer op het rechte pad…. Spannend was het wanneer je de zondaar kende en je kon controleren of zijn verhaal klopte…….
Ik heb geprobeerd zo’n bijeenkomst op het plein in een rijmpje vast te leggen.

 

OPLOSSING RAADPLAATJE JUNI


Voor ons raadplaatje kwamen veel goede oplossingen binnen. We zien een erker aan de zijkant van het oude V&D gebouw aan de Brammelerstraat. Dat bijna iedereen het wist is begrijpelijk want het oude V&D was een geliefd warenhuis bij jong en oud, vooral het restaurant en de grammofoonplatenafdeling waren in onze jonge jaren in trek.
Freddie mailde ons nog dat hij een vakantiebaantje had gehad bij V&D. Aan de zijkant, dus waar de foto is gemaakt, was ook een ingang. Hier moest Freddie ijsjes verkopen waarbij hij toegaf aan bekenden extra grote exemplaren voor een lage prijs te verkopen....( niet doorvertellen)




Onze prijs, een flesje Twentsche zwiegöllie, die wegens de vele goede oplossingen uitgeloot moest worden, is al uitgereikt aan de gelukkige winnaar.


 

MENEER JAMIN


Over ijs gesproken...

Regelmatig kwamen er in onze jeugd tijdens de zomer ijscoboeren van diverse merken door de straat. Luid bellend kondigden ze hun komst aan...De ijsjes op een stokje voor een dubbeltje waar wanneer je ze op had, in het stokje een letter Z of Milco was gedrukt waarvoor je er bij inlevering een gratis kreeg, waren zeer in trek. Bij het schepijs was je afhankelijk van de gulheid of gierigheid van de ijscoboer, meestal viel de hoeveelheid ijs in het hoorntje het tegen.
Maar toen kwam ineens meneer Jamin met ijs...Ik zie de motorbakfiets nog zo voor me.
En wat was dat ijs lekker! Waar ik bij vader of moeder bij een andere ijscoboer met veel moeite een dubbeltje losweekte, waren ze bij Jamin zelf zeer enthousiast. De ijsjes hadden een afmeting van bijna een pakje boter zei moeder altijd... dat was wat overdreven maar ze gaven waar voor je geld, verpakt in een papiertje waar je twee wafeltjes bij kreeg....
Meneer Jamin kon in onze buurt dan ook altijd op een grote klandizie rekenen.


  




 

NIEUWE RAADPLAAT


Deze keer een gebouw dat we, wanneer we vanuit onze buurt naar de stad fietsten tegen kwamen en wanneer we voor de spoorbomen moesten wachten goed konden zien.
In het begin zat er een groothandel in witgoed in, later een restaurant....



Als er een lichtje gaat branden stuur je antwoord naar ....

 info@stefenfen.nl
 

 Maar via de gewone mail mag natuurlijk ook!




 

TOP

HOMEPAGE