EEN OUDE HELD
Op het toppunt van zijn roem,
wist men hem uit te dagen,
een recordpoging te doen
de hoogste hoogte na te jagen.
De zeppelin gevuld met gas.
Hijzelf in vorm en kwiek.
Veel proviand, een goed kompas,
vertrek met toespraak en muziek.
De trossen los, het luchtschip steeg,
men stond te trillen op de benen
een juichend volk dat pas zweeg
toen hij in de wolken was verdwenen.
Maar het ging sneller dan gedacht,
de oriëntatie raakte kwijt.
En wat niemand had verwacht,
hij steeg buiten de tijd.
Om hem heen stond alles stil,
het werd niet warmer en niet kouder.
Niets maakte hier verschil,
hij werd niet jonger en niet ouder.
Een eeuw vloog zo voorbij,
hij merkte niet dat het gebeurde.
Tot plots een dikke wolkenbrij
hem terug naar aarde sleurde.
Snel daalde hij de trappen af,
twee duimen opgestoken,
waarmee hij trots te kennen gaf,
Ik heb ’t record verbroken.
Maar er wachtte hem geen roem of eer.
Wat was dat hier voor bende?
oorverdovend vliegverkeer
en niemand die hem kende!
Daar stond hij zwaar teleurgesteld.
zijn reputatie bleek versleten.
Het noodlot van een oude held
die door de mensheid was vergeten.
