Aan de hand van enkele nostalgische foto's bij een
dameskapsalon kwamen als vanzelf weer enkele herinneringen naar boven. Een paar van
deze ervaringen heb ik proberen te verwoorden in
een soort rijmpje....
IN DE SPIEGEL VAN DE KAPPER
Dag kapper, ik kom even binnenwippen,
kun je me misschien nog even knippen?
Mijn haar zit voor geen meter meer,
en als het kan ook watergolf dit keer.
Even later hang ik met m’n hoofd al in de
wasbak,
door ‘t warme water lijkt het of ik even wegzak.
Ze masseert en spoelt, wat een weldadigheid,
daarna word ik naar de grote spiegel geleid.
Vakkundig knipt ze met de schaar,
opnieuw een coupe weer in m’n haar.
Ze zet de rollers in met veel plezier,
De droogkap komt op standje vier.
Ik wil zo graag, net als op die folder,
ook weleens mijn haar op zolder.
Er wordt geborsteld en gemodelleerd,
hier en daar wat plukken getoupeerd.
Dan steekt ze nog wat spelden in m'n haar,
even spuiten en m’n Bossa Nova kop is klaar.
Maar buiten valt alweer de regen,
daar kan mijn pruikje helemaal niet tegen.
Heb nog snel mijn plastic regenkapje opgezet,
Maar thuisgekomen is m’n haute coiffuurtje al
geplet,
en heb ik zelf maar weer krulspelden ingezet..
