
								
								
								
								
								KLOKKENSPEL
								
								
								De Grote Markt is vol muziek.
								Ik sta met vader in 't publiek....
								Want daar op houten blokken,
								staan onze nieuwe klokken.
								De oude werden ons ontstolen,
								dat had Hitler zo bevolen...
								
								
								
								
								
								
								omdat hij het brons gebruiken kon
								voor een of ander zwaar kanon.
								
								Soms als men het aan zag komen,
								heeft men een klok zelf weggenomen.
								En goed verstopt, alvast voor later,
								op een geheime plek diep onder water.
								Als 'k vader vraag waar dat dan was,
								fluistert hij zacht; "de KLOKKENPLAS".
								
								
								
								
								
								
								
								
								
								
								
								
								In 
								1950 krijgt de Grote kerk op de markt een nieuw 
								carillon als vervanging voor de door de Duitsers 
								gestolen klokken.
								Zelf heb ik daar zelf vage herinneringen aan met 
								schimmige beelden...
								Ik sta met mijn ouders op een mooi plekje 
								vooraan bij Schuttersveld aan de Hengelosestraat. 
								Daar komt vooraf gegaan door een muziekkorps een 
								grote vrachtwagen met daarop de nieuwe klokken. 
								Ik ben verbaasd hoe groot ze zijn vergeleken met 
								de bel van visboer Mastenbroek, toch ook een 
								kloek exemplaar. Later ben ik met vader op de 
								markt waar ook weer muziek is en waar de klokken 
								opgesteld staan voor de toren......
								Altijd wanneer we een terrasje pikken op de 
								markt en het carillon speelt, moet ik er even 
								aan denken..... 
								 
                 
								 
  
								
								
								Deze foto lijkt op de vorige maar is 21 jaar 
								eerder genomen. Toen de familie van Heek vernam 
								dat in 1928 de Grote Kerk zou worden 
								gerestaureerd, stak men de koppen en beurzen bij 
								elkaar en besloot de stad een carillon bestaande 
								uit 42 grote en kleine klokken te schenken. 
								Hiermee de innige wens van hun overleden moeder 
								vervullend die altijd op de markt had gewoond. 
								Bij de restauratie kon nu rekening gehouden 
								worden met de ruimte en de galmgaten voor het 
								klokkenspel. De uren werden door een elektrisch 
								aangedreven speeltrommel aangegeven, maar ook 
								was er plaats voor handbespeling door een 
								beiaardier. Op 30 augustus 1929, een dag voor de 
								verjaardag van de koningin, 
								vond de overdracht plaats en werd door de 
								stadbeiaardier van Mechelen het carillon 
								ingewijd met het Wilhelmus.