Net als vroeger in de Frederikastraat, woon
ik ook nu aan de rand van de stad waar mijn
tuin blijkbaar een aantrekkelijk oord is
voor vogels. Niet alleen mussen, merels,
eksters en duiven, maar ook diverse soorten
mezen, rootborstjes, vinken, Vlaamse gaaien
en zelfs de grote bonte specht komen
regelmatig langs voor een gratis hapje… We
genieten er met volle teugen van…
Maar toen ik enige jaren geleden begon met
schrijven en rijmen over mijn jeugd,
kwam ik er al herinnerend achter dat ik een
vogeltje in de rij mis…
In mijn jonge
jaren kwamen ze net zo veel voor als mussen,
ze leken er zelfs een beetje op, alleen
hadden ze een kuifje…. In de lente en zomer
zag je paartjes in herfst en winter vlogen
ze in groepen van zo’n twintig vogels. In de
Frederikastraat kwamen ze graag in verband
met de voor hen voedselrijke mest van de
melkboerpaarden…. Maar nu blijken ze in ons
land te zijn uitgestorven. Een laatste
broedpaar is in 2015 in Noord Brabant
waargenomen…..
Wie van jullie
herinnert zich dit vogeltje nog of is het
net als veel andere soorten ongemerkt en
voorgoed uit het straatbeeld en ons geheugen
verdwenen?
PEERDEKÖTTELLEEUWERIK
Hij was iets groter dan een mus
met een parmantig kuifje, dus
ging je naar zijn naam op zoek,
stond hij als kuifleeuwerik te boek.
In onze straat had hij het best,
want hij was dol op paardenmest.
Dus zeiden wij met grote schik;
Peerdeköttelleeuwerik.
Lagen er weer verse vijgen,
kon je een snelheidswedstrijd krijgen
tussen buurman met stoffer en blik
en de peerdeköttelleeuwerik..
De vogel pikte ’t graanrestant,
de buurman smeet het op zijn land.
En zo nam iedereen zijn deel,
dat paste in het groot geheel.
De buurman en zijn nageslacht
hebben het al ver gebracht.
Maar uitgestorven tot mijn schrik
is de peerdeköttelleeuwerik.
Asfalt, gif en grondverkoop,
vernietigden zijn biotoop.
Twee jaar terug op Brabants grond,
zwierf triest de allerlaatste rond.
En zo verdween er weer een soort
zonder dat het iemand stoort.
Want wie maakt er zich nu nog dik
om de peerdeköttelleeuwerik.
Steeds hoger legt de mens de lat.
Maar eens is de natuur het zat
en volgen wij, vol fipronil en kwik
de peerdeköttelleeuwerik….
