Hoe
zouden onze voorouders hun vrije zondagmiddag
zo'n dikke honderd jaar geleden hebben ingevuld?
Kijkend naar dit getekende briefkaartje van café
Lindenhof (in volksmond het VAT) op de hoek van
de Noord Esmarkerrondweg en de Gronausestraat,
krijgen we enigszins een indruk. Getekende
kaartjes werden in die in die tijd vaker
gebruikt dan foto's. Je kon er meer op kwijt en
kon wat smokkelen met de werkelijkheid.
Het Lindenhof was in die dagen zeer in trek. Zo
zelfs dat op verzoek van de eigenaar en veel
inwoners van de stad er door de TET een extra
tramhalte werd geplaatst op weg naar Glanerbrug.
Men wandelde er naar toe en ging met de tram
terug.. Waren het op zon en feestdagen de
stadbewoners die wel eens naar buiten wilden,
door de week was het er druk met koffieschenken
na de begrafenissen op de Oosterbegraafplaats
die toen nog geen eigen aula met zaal had.....
Aan de hand van het kaartje heb ik in dit
rijmpje geprobeerd zo'n uitstapje van een
bevriend echtpaar met kinderen weer te geven...
NOAR 'T VAT
Op zundag a'w oons moal hebt had
en efkes vot wilt oet de stad,
goat wie langs 't oale Gronaus pad
noar 't Lindenhof bie café 't Vat.
Wie zeukt 'n plaetske op 'n plas.
In Fraankriek neumt ze dat terras,
bestelt 'n groot glas Beijers bier
dat nergns better smaakt as hier.
De vrouwleu wilt Fraanse likeur.
Dat mag, dan heij ok gèn gezeur.
De keender bint oons nich tot last
Ze kriegt 'n lekker glaesken kwast.
Bint met de draeijmöl in de weer,
goat met de wipwap op en neer.
Wie dréénkt en lacht en kuiert wat
en spölt een mooie pot biljart.....
Um vief uur hebt de vrouwleu 't had.
Ze wilt noar hoes, kriegt eelt an 't gat.
Joa, met 'n tram geet dat heel vlug,
wie bint zo weer in Èènske t'rug'
‘n Tram schudt oe wa deur mekaar
ik veul mie al een betke raar.
Al dat geschok, dat geet nich goed
dat Beijers bier wil d'r weer oet!
O God, te laat, ach gattegat
mien niije boks is kleddernat!
Mèr o, wat hew't plezèèrig had,
op 't Lindenhof bie café 't Vat..
Dit gedicht is opgenomen
in de Twentse Taalbank
onder;
zoekfunctie >
type Gerrit Schorn
