Deze zondag is mijn vaste plekje
hier speciaal voor mijn lieve vriendinnen en
vrienden en alle anderen die hun geliefde of een
dierbare hebben verloren en het gemis in deze
tijd extra voelen.
Wanneer je afscheid hebt moeten nemen van iemand
waar je veel van houdt, zal het gemis altijd
latent aanwezig blijven, ook als je nieuw geluk
of een nieuwe liefde hebt gevonden. Het speelt
op in bijzondere dagen als deze maar kan ook
plotseling boven komen op momenten waarop je het
niet verwacht. Speel dan niet de sterke vrouw of
man, maar laat het je overkomen. Schaam je niet
voor je tranen, verdring het niet maar verzoen
je er mee en geef ook het gemis een plek in je
leven…….
Ik ben een groot liefhebber van de gedichten van
Willem Wilmink waarin hij zonder wonderlijke,
alternatieve volzinnen of dichterlijke poespas
in eenvoudige en begrijpbare taal de juiste toon
weet te vinden. Ik probeer dat in mijn eigen
rijmpjes ook, maar waarom zou ik een poging
wagen als de meester zelf ons deze als troost
nagelaten heeft.
MIJN MAN
Ik ben nooit meer
naar zijn graf gegaan.
Is dat schande? Nee.
Ik voel het anders aan.
Ik weet zeker
dat ik hem niet vind
op dat kerkhof daar,
in de koude wind.
Maar wel voel ik
zijn aanwezigheid
waar we samen waren
in die oude tijd.
Dikwijls is het
of hij naast me gaat.
Of ‘k hem spreken kan,
vragen kan om raad.
‘k Vind dat hij het
dichtste bij me is,
als ik troost behoef
in mijn droefenis.
Maar is een dag eens
mooi en goed geweest,
juist dán mis ik hem,
mis ik hem het meest.
