Kerken waar werd
gebeden en gedoopt,
worden nu verkocht of zelfs gesloopt.
Door misbruik of hypocriet gepreek,
liet men parochies in de steek.
Maar met kerst hecht men er aan
toch even naar de kerk te gaan.
Want ‘t kindeke, de ezel en de os,
maken opgekropt verlangen los
Naar de saamhorigheid van voor ’t verval,
heimwee naar wat nooit meer komen zal.
Ach, waar is het toch gebleven,
dat eens zo Rijke, Roomse Leven?
BIJ DE VERKOOP VAN
DE MARIAKERK
Het stond in de krant.
Het bisdom vreest dat in
Enschede in de nabije toekomst alleen de St.
Jozefkerk aan de Oldenzaalsestraat nog in
gebruik zal zijn. De rest van de kerken is of
wordt verkocht. Einde van het eens zo rijke
roomse leven? Hoewel ik niet gelovig ben,
betreur ik deze ontwikkeling zeer. Ik heb in
mijn jeugd in de nieuwe naoorlogse wijken van de
stad vijf R.K. kerken zien bouwen die inmiddels
allemaal weer zijn verkocht of afgebroken…. En
nu is die fraaie Mariakerk aan de
Deurningerstraat ook aan de eredienst
onttrokken. Ik vond het altijd een bijzondere
kerk want op welke kerk vind je twee
gemeentewapens? Op onze fietstochtjes vertelde
vader vroeger dat de reden hiervoor was dat de
kerk precies op de grens was gebouwd van de
vroegere gemeenten Enschede en Lonneker die in
1932 samen gingen… “Het ware geloof kent gene
grenzen” zal hieraan wel ten grondslag hebben
gelegen.. Jammer want kerken maar ook
verenigingen en andere organisaties waar mensen
samen komen, zijn het cement voor de
gemeenschapszin en de kapstok waaraan we onze
behoefte aan sociale kontakten ophangen. Sites
als Oud-Enschede zijn een soort surrogaat, zeker
belangrijk als alternatief maar vervangen de
sfeer van de persoonlijke ontmoeting nooit….
