BIJ DE VERKOOP VAN DE MARIAKERK

 

 





 

 







Kerken waar werd gebeden en gedoopt,

worden nu verkocht of zelfs gesloopt.
Door misbruik of hypocriet gepreek,
liet men parochies in de steek.


Maar met kerst hecht men er aan
toch even naar de kerk te gaan.
Want ‘t kindeke, de ezel en de os,
maken opgekropt verlangen los


Naar de saamhorigheid van voor ’t verval,
heimwee naar wat nooit meer komen zal.
Ach, waar is het toch gebleven,
dat eens zo Rijke, Roomse Leven?




BIJ DE VERKOOP VAN DE MARIAKERK
Het stond in de krant.
Het bisdom vreest dat in Enschede in de nabije toekomst alleen de St. Jozefkerk aan de Oldenzaalsestraat nog in gebruik zal zijn. De rest van de kerken is of wordt verkocht. Einde van het eens zo rijke roomse leven? Hoewel ik niet gelovig ben, betreur ik deze ontwikkeling zeer. Ik heb in mijn jeugd in de nieuwe naoorlogse wijken van de stad vijf R.K. kerken zien bouwen die inmiddels allemaal weer zijn verkocht of afgebroken…. En nu is die fraaie Mariakerk aan de Deurningerstraat ook aan de eredienst onttrokken. Ik vond het altijd een bijzondere kerk want op welke kerk vind je twee gemeentewapens? Op onze fietstochtjes vertelde vader vroeger dat de reden hiervoor was dat de kerk precies op de grens was gebouwd van de vroegere gemeenten Enschede en Lonneker die in 1932 samen gingen… “Het ware geloof kent gene grenzen” zal hieraan wel ten grondslag hebben gelegen.. Jammer want kerken maar ook verenigingen en andere organisaties waar mensen samen komen, zijn het cement voor de gemeenschapszin en de kapstok waaraan we onze behoefte aan sociale kontakten ophangen. Sites als Oud-Enschede zijn een soort surrogaat, zeker belangrijk als alternatief maar vervangen de sfeer van de persoonlijke ontmoeting nooit….