Sinds mijn pensionering wandelen we graag en veel. Voor Corona gingen we met auto naar een van de mooie wandelgebieden in de omgeving, volgden daar de aangegeven routes en gebaande paden om aan het einde ons zelf te belonen met een culinaire traktatie in een nabij gelegen horeca-etablissement. Nu dit alles niet meer zo makkelijk gaat omdat we tot de risicogroep behoren, zoeken we het dichter bij huis en starten onze wandelingen vanaf de voordeur richting het buitengebied waar we aan de rand van de stad wonend, ook wat de natuur betreft, verrassend aan onze trekken komen. Zo belandden we op een tot dan door ons nooit opgemerkt paadje dat onderdeel van een oude handelsweg tussen Deventer en Osnabrück bleek te zijn geweest en nu opgenomen is in een wandelroute….en ja, dan ga je in gedachten zomaar 250 jaren terug in de tijd……



MARSKRAMER

Ik stond zonder da’k er erg in had
op dit eeuwenoude handelspad.
Een piepklein plaatje op een paal
vertelde mij een heel verhaal.

Een kramer liep hier heen en terug,
een mars vol koopwaar op zijn rug.
Met koffie, zeep en specerijen,
ventte hij langs boerderijen.

Er werd geruild en druk verkocht
waarna hij naar een rustplaats zocht.
De herberg was hem veel te duur,
dus sliep hij in een boerenschuur.

Brood en koffie kreeg hij zat
als hij wat nieuws te melden had,
dat hij van anderen vernam
of onderweg te weten kwam.

Had hij een mooie winst gemaakt
en nergens in conflict geraakt,
ging hij als een tevreden man
weer langs dit pad op hoes op an.

En nu volg ik dit oude spoor
dat zijn betekenis verloor
en enkel wat ontspanning biedt
an oale leu met vrieje tied.


Marskramer, een oud vergeten beroep. Mensen met de achternaam Kramer hadden hoogstwaarschijnlijk zo’n handelaar in hun voorgeslacht. Het woord mars betekent; te voet en kramer; handelaar. Mars is ook de benaming voor de mand met koopwaar die de kramer op zijn rug droeg.. “Iets in zijn mars hebben” is daarvan afgeleid en betekent iets te bieden hebben. Kraam is aan ander woord voor verkoopstalletje en iets uitkramen betekent van alles en nog wat beweren dat hoogstwaarschijnlijk te maken had met gladde verkooppraatjes. Verder kennen we nog de uitdrukking, “het niet in de kraam te pas komen” voor iets dat je niet goed uitkomt of waar je niets mee te maken wilt hebben. Kortom het beroep marskramer bestaat niet meer maar leeft in onze taal nog altijd voort….