Ondanks de heerlijke lange nazomer dit jaar, is de herfst in ‘t land en ik verheug me op de prachtige kleuren en lekkere frisse herfstwandelingen door het mooie buitengebied van Enschede.
Bramen plukken, paddenstoelen zoeken en eikels en kastanjes rapen met de kleinkinderen om er leuke dingen mee te knutselen.
Maar als de dagen korten, de najaarsstormen komen met hun slagregens en de bladeren vallen, zakt de moed menigeen in de schoenen. Melancholie en neerslachtigheid maken zich van hen meester, men heeft geen zin en fut meer om iets te ondernemen, trekt zich terug in onzekerheid en zit snel op de kast……
Problemen worden tien keer groter dan ze zijn en bange vragen hopen zich op.
Het gezegde, “de mensheid lijdt het meest aan het lijden dat men vreest” is hier op z’n plaats
Kortom een najaarsdip heeft toegeslagen.
Maar troost je, het gaat vanzelf weer over..


NAJAARSDIP
Wanneer het blad valt van de bomen
krijgt de stress mij in zijn grip.
Moet dit mij weer overkomen?
Voel me moedeloos en sip.

Kan ik aan de griep ontkomen?
Raakt mijn auto in een slip?
Krijg ik volgens economen,
straks weer minder in de knip?

Blijft ons kraanwater wel stromen?
Gaan we door Brexit in het schip?
Moet ik m’n pak nog laten stomen
of is dat heden niet meer hip?

Zou Sinterklaas dit jaar wel komen
of loopt de stoomboot op een klip?
Ook uit Bethlehem nog niets vernomen,
is er voor ’t kindeke wel een krib?

De levenslust is mij ontnomen,
bijt de tanden door mijn lip
in nachten vol met bange dromen,
behorend bij een najaarsdip.