Zijn de krantenjongen en de bladenman al geweest
met hun beste wensen en voor hun fooi? Het is
een restant van een oud gebruik dat tot de jaren
dertig nog vrij algemeen was in de stad. Men
ging bij familie, vrienden, kennissen en klanten
langs om "niejjoar of te winn'n". Dat of winn'n
suggereert een soort competitie en dat was het
ook. Wie het eerst was met zijn goede wensen,
kreeg ook het meest. Voor de volwassenen vaak
een borrel. Het gebruik sleet in de loop der
jaren en werd alleen nog gedaan door de kinderen
uit arme gezinnen die wat snoep of een cent
kregen. In mijn buurt bestond het gebruik voor
de kinderen de eerste jaren na de oorlog nog
wel. Ik heb er dapper aan meegedaan. Toen ik
naar school ging was het afgelopen. In het
rijmpje heb ik geprobeerd weer te geven hoe dat
ongeveer ging en hoe je je er bij voelde...
De bijgevoegde foto heeft
er op het eerste gezicht weinig mee te maken.
Een blij en trots jongentje dat van de fotograaf
mag poseren op een bakfiets ergens in een
Enschedese straat. Maar bij nader inzien is er
een overeenkomst. Hebben de liefhebbers van
raden nog wat te raden....
GELUK IN 'N TUK.
Op
nieuwjaarsmorgen goldt 't gebruik
om met vlinders in je buik,
al wensend door de buurt te gaan.
En werd de deur van 't slot gedaan,
Dan sprak je met een lief gezicht
de woorden van dit kort gedicht;
"Geluk in 'n tuk, völ heil en zeag'n,
hopluk valt 't niejjoar nich teag'n.
Want gul was men voor 't kind dat zacht
en bleu de blijde boodschap bracht.
je kreeg dan vaak een cent of twee
en was daar zeer tevreden mee.
Al was het slechts een klein gebaar,
met al die centen bij elkaar
kreeg je vaak het kwartje rond
waar je spaarpot op te wachten stond.
En als je met je handen diep
in je zakken weer naar huis toe liep
de munten in je knuist geklemd,
begon je 't jaar al goed gestemd.
Want tastbaar had je dan 't geluk
op dat moment echt in 'n tuk....
