NOVEMBERNIEUWS  2021
 

  

 





BRUG ALS STEUN IN DE RUG   


Uit Mini’s platenrekje doken we dit keer een hit op die in deze moeilijke tijden voor hen die het zwaar hebben een steuntje in  de rug kan zijn....deze keer niet gezongen door Simon and Garfunkel maar door “goodold” Elvis...


Kijk, luister en zing mee bij “NOSTALGIE”



Heb jezelf een favoriet plaatje met dierbare of romantische herinneringen, geef het door aan Mini en we spelen het een volgende keer af…..



 

 





NOAR HOKSEBARGEN...


Eindelijk na twee lange jaren van beperkingen kon het weer... een reünie met onze klasgenoten. Goed gepland want 5 november viel nog net buiten de nieuwe coronamaatregelen. We verheugden ons al op het gezellig samenzijn toen er toch nog een domper te verwerken viel... Vier van onze trouwe deelnemers waren wegens ziekte verhinderd. Een grote teleurstelling voor ons maar vooral voor wie het betrof... Het was daarom dan ook maar goed dat we geen  horeca hadden besproken maar welkom waren in de ruime woning van Bonnie en Freddy in Haaksbergen waar Bonnie zich als een perfecte gastvrouw ontpopte en ons verwelkomde met koffie en heerlijke  zelfgebakken appeltaart. Het was goed elkaar weer te zien en onze ervaringen van de twee vervlogen jaren met elkaar te delen, oude foto’s te bekijken en herinneringen op te halen. De verwennerij van Bonnie hield niet op bij taart maar werd vervolgd met een plank met lekkere culinaire hoogstandjes... Het kon niet op en we waren dan ook blij om er even tussenuit te knijpen naar de watermolen om onze magen wat rust te gunnen. Dat was nodig want na terugkeer ging het eetfestijn vrolijk verder.

Het was een leuke dag en we willen Bonnie en Freddy dan ook hartelijk danken voor hun gastvrijheid en goede zorgen terwijl we ook bezorgd en intens meeleven met onze zieke klasgenoten. Hopelijk kunnen ze er een volgende keer weer bijzijn....
 






                     KLIK VOOR MEER FOTO'S RECHTSTREEKS NAAR DE FOTOREPORTAGE;  "REÜNIE HAAKSBERGEN"                             
                     OF VIA   "REÜNIE/ACTUEEL" 


 





 

 



     

 


 

 

 

 

 





SAGEN EN LEGENDEN...


Gerrit leest voor uit zijn bundel over de witte wieven....

 


 

 





 

 
WIJZE VROUWEN

Witte wieven worden vaak beschouwd als hersenspinsels van onze bijgelovige voorouders, maar toch hebben ze, zij het lang geleden, echt bestaan…
Voordat het christendom z’n intrede deed, waren er bij de Germaanse stammen zogenaamde;wijze wieven(verbasterd tot witte wieven), vaak weduwen en oudere ongehuwde vrouwen die met hun ervaring de stam bijstonden bij geboorte, ziekte, nood en dood. Tevens assisteerden ze het stamhoofd dat ook een priesterlijke taak had in religieuze plechtigheden en het brengen van offers. Ze waren altijd in het wit gekleed, werden door de stam onderhouden en kregen vaak geschenken als hun hulp succesvol was geweest, vandaar dat er in de sagen over de witte wieven vaak over hun rijkdom wordt verhaald. Ze zouden op gouden stoelen aan gouden tafels zitten en met gouden bestek van gouden borden eten.
Toen langzaam maar zeker het oude heidense geloof plaats ging maken voor het christelijke, werden deze vrouwen die nog altijd veel invloed hadden en het ware geloof in de weg zouden staan door de missionarissen verdacht gemaakt en als helpsters van de duivel weggezet. Het liefst had men ze gedood, maar dat zou grote weerstand bij de stammen hebben veroorzaakt. Dus werden ze verbannen naar afgelegen plaatsen waar men zich liever niet waagde zoals oeroude grafheuvels en andere onheilspellende oorden. Nog lang lieten de wijze vrouwen vandaar uit zich gelden en werden ze door de stamleden in het geheim voorzien van levensbehoeften. Toen ze tenslotte uitstierven, bleven hun geesten tot op de dag van vandaag ronddwalen en ontstonden er veel mysterieuze verhalen zowel in goede als in kwade zin. De volgende sage die zich moet hebben afgespeeld in de buurt van het Hoge Boekel, getuigt hiervan.
Ook hier moet zo’n onheilsplek zijn geweest waar witte wieven woonden. Ze hadden een overeenkomst met een boer gesloten waarbij hij, wanneer nodig, brandhout zou leveren tegen een vergoeding van een goudstuk per karrenvracht. Dat was goed betaald en de boer deed het daarom maar wat graag. De meeste andere boeren liet het koud want ze meden de wiefkes het liefst. Toch was er een jaloerse boer die zelf ook wel eens een goudstuk wilde verdienen en hij zocht tijdens een met drank overgoten bruiloft ruzie met de houtleverancier. Hij beschuldigde hem van samenspannen met de witte wieven uit eigen belang waardoor hij de noabers zou benadelen. Onder invloed van te veel foezel gingen anderen zich er ook mee bemoeien en dreven de boer zover dat hij zijn knecht opdracht gaf om naar de witte wieven te gaan en ze in niet mis te verstane bewoordingen mee te delen dat hij het verder verrekte nog hout te leveren. De knecht reed te paard naar plek waar de wiefkes huisden en bracht de boodschap met luide stem over. Hierop werden deze zo woest dat ze de vluchtende knecht met bijlen en speren achterna joegen. Hij kon nog juist een boerderij binnen vluchten waardoor de bijl die een van de wiefkes hem nawierp nog net de staart van het paard afsneed en in de stiepel bleef steken….Ze pakte haar bijl terug maar de inkeping in het hout was nog honderd jaren later te zien….Diezelfde avond stierven er op zonderlinge wijze twee varkens van de boer.
Wraak van de witte wieven?
De jaloerse boer had zijn zin. Listig sprokkelde hij een kar vol brandhout en bracht die in het geniep naar de witte wieven. Een van hen stond hem al op te wachten en toen hij zijn vrachtje had afgeladen, gooide ze zelfs drie goudstukken voor hem neer. Dat kwam zo onverwacht dat hij het wantrouwde en zich angstig uit de voeten maakte…. Toen hij even verderop wat was gekalmeerd, dacht hij `ik ben eigenlijk ook gek dat ik het goud niet oppak´ en hij keerde terug. Tot zijn grote ontsteltenis waren de goudstukken verdwenen en lag er een hoop paardenvijgen voor in de plaats. Ook bij hem stierven die avond twee gezonde varkens…..
Alle noabers begrepen nadat ze het onheil hadden vernomen dat ze met hun dronken kop de wieven tegen zich in het harnas hadden gejaagd en toen de roggeoogst die zomer ook nog op onverklaarbare wijze mislukte, moest er wat gebeuren en werd de 88 jaar oude Graads die op de boerderij van zijn dochter woonde, gevraagd met de ontstemde vrouwen te onderhandelen. Graads kende de wiefkes want ook hij had er in zijn jonge jaren wel eens meel geleverd. Hij nam de uitdaging aan maar liet eerst zijn dochter en kleindochter een grote stapel spekpannenkoeken bakken want hij wist dat de wieven er dol op waren. Halverwege kwamen ze hem al tegemoet om de lekkernij in ontvangst te nemen, maar Graads eiste dat ze eerst de vloek over de boerschap zouden opheffen.
Ze meenden echter dat de boeren die hun vertrouwen en goede wil hadden misbruikt wel degelijk gestraft moesten worden. Uiteindelijk werd men het eens. Alle boeren mochten beurtelings tegen het geldende tarief van een goudstuk, brandhout leveren. Echter uitgezonderd de twee hoofdrolspelers in de kwestie die hun leven lang de consequenties van hun gedrag moesten voelen….
De wiefkes stortten zich hierna gulzig op de pannenkoeken en Graads keerde naar zijn noabers terug met de blijde boodschap. Hij werd als een held onthaald. De vrede was hersteld en in de boerschap heerste daarop welvaart en voorspoed zoals men daarvoor nog niet eerder had gekend.


 

 




Wit wief achtervolgt boerenzoon
 

 




Stiepelteken in het midden van de schuurdeurpost...
 

 

 

 

 

 





DE GOEDE SINT is weer in het land maar........

      >
 

 

 

 





DROMEN


Hebben jullie ook wel eens van die rare dromen? Ze komen in periodes. Dan droom je een paar keer achter elkaar dat je je auto kwijt bent en niet terug kunt vinden, dan weer kun je ineens heel goed piano spelen terwijl je dat nooit hebt geleerd. Hetzelfde is het geval met je talenkennis, je wordt door iemand aangesproken in een vreemde taal en tot je grote verbazing kun je hem verstaan en antwoorden.
Maar er zijn ook van die gênante dromen waar je op straat loopt en ineens bemerkt dat je geen kleren aan hebt en je je nergens kunt verstoppen

Dat overkwam Gerrit onlangs...


 





     

DROMEN



In je nachtelijke dromen
kan je van alles overkomen.
Zo liep ik in de Helmerhoek
plots zonder hemd en onderbroek.


In paniek rende ik rond
omdat ik maar geen schuilplaats vond.
Ik kon mijn auto niet bereiken
en zag de mensen naar me kijken.


Daar kwam een dame aangelopen.
Ze knoopte snel haar blouse open
en ging al bezig met haar rok
toen ik zwetend wakker schrok.


Wat eerst een grote schande leek
en later toch wel aardig bleek
kwam abrupt en spijtig tot een end
nog voor ik de dame had herkend….


 


 

                                                        
                                                                                                                             
                                                      
                                                                          

                                                                                                                                          

     
                                                                                                        
                                                                                                                            
          
                          
                                                                             








 

 




 






 DROSTE CHOCOLADELETTERS
In oktober lagen ze alweer in de schappen bij Appie en Aldi, de chocoladeletters een persoonlijk geschenk van Sint dat nog altijd zeer wordt gewaardeerd.... De grootgrutters hebben meestal hun eigen merk maar nog altijd zijn er ook nog de kwaliteitsletters van de gerenommeerde chocoladefabrieken waar ons land er behoorlijk wat had zoals van Houten, de Baronie, de Heer, Tjoklat en Verkade...maar eentje sprong eruit al was het alleen al door de bijzondere reclame en dat was DROSTE...In 1863 opende banketbakker Gerard Droste in Haarlem zijn deuren voor het publiek. Zijn specialiteit waren chocoladeproducten zoals flikken en je kon er ook  van een kopje chocoladewater of melk genieten.
Omstreeks 1900 komen ook de chocoladeletters in de mode.
Droste bouwt in de loop der jaren zijn bedrijf zo uit dat hij naar het buitenland gaat exporteren en  het merk DROSTE wereldfaam krijgt...Daar hoorde natuurlijk een reclamelogo bij en daarvoor nam men de Haarlemmer Jan Musset in de arm. Hij ontwierp de verpleegster met het dienblad met chocoladedrank en cacaopoeder waarmee de heilzame werking van het product moest worden onderstreept....De verpleegster verscheen op de blikken en andere verpakkingen van Droste en had de bijzonderheid dat ze zichzelf op de afbeelding vermenigvuldigde door telkens in kleinere vorm terug te keren, dit ging de wereld in als het Droste-effect.... Nog altijd is Droste een kwaliteitsmerk alhoewel het bedrijf al meerdere keren van eigenaar is gewisseld...

 




    





 

 






KLASGENOTEN IN HET NIEUWS



 De gemeente Losser deelt jaarlijks een zogenaamde “schatkamerpluym” uit aan verenigingen, personen of instellingen die zich verdienstelijk hebben gemaakt op het gebied van cultuur, recreatie en sport. Onder de genomineerden was ook het Lossers Kunstcollectief waar Hans voorzitter van is.
Uiteindelijk kreeg het collectief waar wij met onze reünie van 2019 te gast waren en waar Herma, Mini en Gerrit vooraf een kijkje in de keuken mochten nemen, de derde prijs.
Hans kreeg de bloemen, zijn medebestuurslid een oorkonde.

 

    




 

 

 

 





 WIE ZOET IS KRIJGT LEKKERS....


Bij Mini thuis was het elke dinsdag “lekkeredingendag” want dan kregen wij kinderen een stuiver waar we wat voor mochten halen. Dat deden we dan meestal ’s middags vlak voor schooltijd maar pasten er voor op om niet tijden de schooluren gaan zitten smakken want dan belandde je lekkernij onherroepelijk in de prullenbak.


Mini vertelt over snoepwinkeltjes in de buurt en over zoethout in het bijzonder...   


 

 

 

 

 
ZOETHOUT...


De traditie van één keer in de week snoep halen heb ik zelfs nog doorgezet bij mijn eigen kinderen in de opgroeiende lagere schooljaren. Het wekelijkse snoepbedrag was toen trouwens al opgelopen naar een kwartje.
De keus voor snoepwinkeltjes in onze jeugdjaren was erg groot. We konden bogen op Eijsink aan de Stevenfennestraat en Traas aan de Dr. P. van Hoekstraat, zij konden bij ons op de meeste klandizie rekenen. Dichter bij school en dan precies tegenover de poort aan de van Hoekstraat had Greling er zijn winkeltje  met tabak en snoep en aan de Haaksbergersraat naast slagerij Tieman dreef diens vrouw haar nering.
Dan was er Pit nog, aan de Spinnerstraat. Daarvoor moest je wel een stuk lopen, helemaal naar 't Pathmos. Maar we gingen er graag naartoe, niet alleen voor het snoepassortiment maar ook vele speeldingetjes zoals tollen, knikkers, hoela hoeps, enz. haalden we er weg.
De keuze van snoep ìn de snoepwinkeltjes was verrassend groot. Naast verschillende snoepsoorten, kauwgum met plak- of filmsterrenplaatjes, toverballen, allerhande dropsoorten en wit-op-zwart, behoorde ook zoethout tot een optie. De stokjes waren voor ons kinderen erg geliefd. Je kon er zo lekker op knabbelen en als je maar lang genoeg bleef doorknagen kwam er vanzelf een soort kwast aan waarmee je ongeveer je hele slaapkamer wel een verfbeurt kon geven. Het was slechts voor één stuiver te koop. Je was je geld dan wel meteen in één klap kwijt maar je had het er voor over want het was zo ongelooflijk lekker en zo heerlijk zoet van smaak. Dat het ook nog eens goed voor je tanden is, daarvan hadden we toen als kind geen flauw benul.
Tot op heden is de lekkernij nog steeds te verkrijgen. Het wordt in sommige snoepwinkels als snoep verkocht maar het schijnt een van de weinige dingen uit de snoepwinkel te zijn die niet slecht voor je tanden zijn. In zoethout zit een zoetstof die 50 keer zo zoet is als suiker maar heeft geen nadelige effecten op het gebit. Zoethout wordt gebruikt als smaak- of geurstof in tabak, drank, drop, in voedsel en in cosmetica.
Het sap van zoethout wordt gebruikt als ingrediënt in drop. In de Engelse taal is zoethout vertaald met liquorice wat behalve zoethout drop betekent. In Vlaanderen zegt men kalisse of kalissehout tegen zoethout.
Zoethout is een wortel van een boom die de Latijnse naam Glycyrrhiza glabra draagt. Het sap van zoethout wat als grondstof voor drop wordt gebruikt heet glycyrrhizinezuur. Dit is een stof die bloeddrukverhogend werkt. Het is niet aan te raden dagelijks zoethout te eten. Mensen met een nierprobleem moeten zoethout laten staan.
Voor wetenschappelijk onderzoek werd onderzoek verricht naar de effecten van zoethout op obesitas en kanker. Bij wetenschappers is het vermoeden gerezen dat de werkzame stof in zoethout, de glycyrrhizine, daar geneeskrachtig tegen werkt. Zoethout heeft een ontstekingsremmende werking en wetenschappers verwachten dat binnenkort resultaten bekend gemaakt kunnen worden dat zoethout obesitas en kanker kan bestrijden.
Maar ook wordt zoethout gebruikt als middel om het stoppen met roken te ondersteunen.

 

 

 





 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  >
 

 

 

 





 DE HAAKSBERGER OF OOSTENDORPER WATERMOLEN .

 
Als uitje had Freddy voor ons de bezichtiging van de Oosterdorper watermolen gepland.
Inmiddels een rijksmonument dat in opdracht van niemand minder dan Karel V in 1548 werd gebouwd en in 1549 in gebruik genomen ten behoeve van de boeren uit de omliggende marken. De molen heeft in de loop van de eeuwen vaak schade opgelopen door oorlogshandelingen en overstromingen maar werd steeds weer gerestaureerd. In 1946 werd de molen door een watervloed weggespoeld en in 1950 herbouwd de laatste restauratie was in 1988...

 






 





 ZO DRAAIT DE MOLEN....


Wanneer we bij de molen aankomen is het er stil, maar nadat Freddy een paar maal hallo had geroepen komt uit de krochten van de molen tot onze grote verrassing Youp van ’t Hek met mondkapje tevoorschijn. Maar het blijkt een dubbelganger die nadat hij zich heeft overtuigd dat wij allemaal gevaccineerd zijn, het mondkapje verruilt voor een sigaar en zich voorstelt als onze gids.
Nu verschijnt er ook een tweede beheerder die met een hefboom een sluis opent waardoor het water van de Buurserbeek zich op een van de drie schoepraderen kan storten ....
Het molencomplex bestaat uit twee gebouwen.
Op het bruggetje staande links de korenmolen met twee raderen en rechts de oliemolen. Wanneer we de kracht waarmee het water het rad in beweging heeft gezet, hebben bewonderd, gaan we bij de korenmolen naar binnen om kennis te nemen van de ingewanden der molen die uit tandraderen, assen en molenstenen bestaat. Het grote molenrad brengt de molenstenen voor het malen van meel voor brood of pannenkoeken in beweging, het kleine rad die voor de grovere korrels voor roggebrood. We verbazen ons over het ingenieuze raderwerk dat in vroeger tijden zonder het speciale gereedschap dat we nu kennen in elkaar is gezet en waar we leren dat je voor houten tandraderen die in elkaar grijpen altijd twee houtsoorten moet gebruiken tegen slijtage. In het gebouw van de oliemolen zien we even later dezelfde technieken alleen wordt hier geen koren maar het zaad van de vlasplant eerst geplet, daarna verwarmt en doormiddel van een soort houten hamers geperst tot er een vettige olie uitdruipt, de zogenaamde lijnolie... die wordt gebruikt voor het glimmend maken van meubels, veekoeken en volgens de gids ook als medicijn tegen een te hoog cholesterol... Hijzelf slikte er dagelijks twee theelepeltjes van hetgeen zo goed hielp dat hij zijn sigaartje kon blijven roken....
We hoorden het met gemengde gevoelens aan..
Tot slot werd onze kennis van de diverse graansoorten door middel van een soort electrospel op de proef gesteld.... resultaat niet best.


Al met al zeer indrukwekkend en de moeite van een bezoek zeker waard.
Voor meer foto's; klik naar onze fotoreportage naar;  

REÜNIE HAAKSBERGEN"   OF VIA   "REÜNIE/ACTUEEL" 
 
           
                    
 

 




Haaksberger of Oostendorper Watermolen
 

 




'n Bakspieker bij de Haaksberger Watermolen
 

 

 

 

 

 





UITSLAG RAADPLAATJE OKTOBER


Alle inzenders hadden het goed! Het was dan ook een makkie. Ons plaatje vertoonde de klok in het torentje van de Pathmosschool.

Iedere donderdag keken we er tegen aan als we naar het badhuis gingen... We moesten dan ook weer loten om de, deze keer lekkere prijs, een leverworst van slager ter Weele  aan de overkant van de school naast Pits Bazar. Deze slager maakte in die tijd de beste leverworst van het Pathmos, Enschede, aarde en omstreken.





De winnares heeft de helft al op....






 

 

 

 


De Pathmosschool aan de Spinnerstraat...
 

 

 

 

 


NIEUWE RAADPLAAT.....
 

Dit raadplaatje toont ons een minitorentje op een naar verhouding heel groot gebouw.
Tegenwoordig kun je er wonen, het torentje is echter weg net als de functie van het pand waarvoor het in 1922 werd gebouwd....



Bel of mail de oplossing door aan Mini en maak kans op een leuke prijs…
 
 











 

 

 

TOP

HOMEPAGE