INTOCHT
Het blijft nog altijd ongewis
of Sinterklaas in aantocht is.
Tot vader voorleest uit de krant;
"Nu zaterdag is hij in 't land."
De plaats van het ontvangstfestijn,
is op 't M.A. de Ruyterplein,
want in het burgemeestershuis
voelt Sint zich toch het meeste thuis.
Dus haast ik mij met pa en moe
per stadsbus naar de intocht toe.
Het is een drukte van belang,
men komt haast om in het gedrang.
Je drukt een ander aan de kant,
en wring jezelf naar voren want
de plek waar je het liefste staat,
is uiteraard de Bisschopstraat.
Kijk! Daar verschijnt Sint op 't balkon,
breed zwaaiend in de najaarszon.
Ik zit bij vader op de rug
en zwaai vol enthousiasme terug.
De zwarte pieten op het dak
doen daar hun kunstjes met gemak.
Waarbij men soms een angstkreet slaakt
als een van hen een handstand maakt.
Het stadsbestuur met hoge hoed
brengt Sint een warme welkomstgroet.
Wij zingen liedjes keer op keer,
maar Sinterklaas verlangt er meer.
Want kind'ren worden niet snel stout
wanneer je ze maar bezig houdt.
Dan spreekt de Sint een woord van dank
vanuit de villa Sonnevanck.
Beloofd als wij gehoorzaam zijn,
een schoen vol snoep en marsepein.
Dus gaan wij opgelucht naar huis,
al worstelend door het feestgedruis.
Een massa fietsen slaat op hol,
de bussen zitten overvol.
't Verkeer staat vast tot achter 't Hoen.
MAAR STRAKS ZET IK LEKKER MIJN SCHOEN......
r de rug. Wollen door moeder gebreid
ondergoed, borstrok en onderbroek, hebben we, neem ik aan,
allemaal in onze kindertijd wel gedragen.
