Uit het familiearchief

OUDOOM JAN 
Mijn oudoom Jan Schorn (1875-1950) was een verstokte vrijgezel.
Niet dat het een lelijke kerel was, integendeel, het was een zachtmoedige, aardige man en een geboren verteller. Hoewel er binnen zijn grote vriendenkring ook enige dames waren die graag met hem in het huwelijksbootje waren gestapt, heeft hij het nooit zover laten komen want Ome Jan had eigenlijk maar twee grote liefdes; zijn fiets en Lucas Bols.
Hij maakte verre fietstochten waarbij hij de flessen van Lucas veel eer aandeed. In zijn jonge jaren kon hij beide liefdes nog redelijk combineren, maar bij het slijten der jaren ging het, mede omdat hij door een klompvoet slecht ter been was, steeds vaker behoorlijk mis.
Dat was aanleiding voor zijn broer (mijn opa) waar hij in de kost was, om Ome Jan wanneer hij van plan was om met Lucas op stap te gaan, af te raden zijn fiets mee te nemen. Op zijn verre fietstochten zou mijn vader die toen een jaar of twaalf was, meegaan om een oogje in het zeil te houden. Wie verwacht had dat Ome Jan zich hiertegen zou verzetten, heeft het mis. Hij betaalde zelfs een passende fiets voor mijn vader en stelde zijn gezelschap zeer op prijs. Dat was wederzijds. Ome Jan kon zijn verhalen onderweg aan zijn neefje kwijt en kon hem de mooie plekjes in het Twenteland wijzen. Natuurlijk deden ze altijd wel even een café aan maar dan beperkte hij zich tot hooguit twee kelkjes. Ze bezochten familieleden buiten de stad waar ze een hapje meeaten en ook bij enkele boerderijen in het buitengebied was Ome Jan een graag geziene gast.
Ik heb hem nog kort gekend toen hij zijn laatste jaren sleet in het Hervormd Rusthuis op de hoek van de Deurninger- en Hengelosestraat waar altijd een paar zilveren dubbeltjes voor me klaar lagen als we hem op zondagmiddag bezochten.
Via mijn vader heb ik niet alleen zijn gouden zakhorloge dat hij persoonlijk door een van de heren van Heek bij zijn 25 jarig jubileum kreeg uitgereikt, geërfd maar ook zijn grote belangstelling voor de geschiedenis van de stad en Twente....De wijsneuzigheden die ik zo af en toe bij oude foto's poneer en de achtergronden voor mijn rijmpjes, haal ik dus niet alleen uit mijn herinneringen en boeken maar zijn ook vaak gebaseerd op de verhalen van mijn oudoom Jan...
Een week na het aanschaffen van zijn fiets in 1910 liet hij zich met zijn nieuwe aanwinst en liefde portretteren door fotograaf Weise toen nog aan de Zuiderhagen. Lucas mocht er niet bij op.