Bladerend door mijn oude fotoalbum kwam ik onlangs
de pick-up van mijn vader weer eens tegen en al
mijmerend ging ik voor even weer terug naar die
tijd…
Het was er één met wisselaar. Ik vond in het begin
het apparaat reuze interessant om te zien hoe het
mechaniek werkte. Hoe mijn vader een voorraadje van
zijn klassieke 78 toerenplaten op een lange pin
zette die bovenaan met een arm werd vastgeklemd.
Wanneer de plaat op de draaischijf was afgespeeld
zorgde de wisselaar er voor dat een volgende naar
beneden viel en met een zacht plopje bovenop op het
afgedraaide exemplaar belandde en die weer automatisch
begon af te spelen.
De mahoniehouten kast had een kap bestaande uit
glazen lamellen die je met handvaten open en dicht
kon schuiven. De pick-upnaald moest geregeld
vervangen worden en een doosje naalden lag er dan
ook op voorraad bij. Vader kocht de wat duurdere
diamantnaalden, die hadden een behoorlijk aantal
speeluren. De pick-up was mijn vaders trots en
zonder zijn toestemming waagden we het niet om er
ook maar één vinger naar uit te steken.
Totdat???? Maar dat is weer een heel ander
verhaal….
Wat ouder geworden mochten we onze favoriete
plaatjes best draaien en van mijn schaarse zakgeld
kocht ik soms wat singletjes. Niet zo heul veul, er
moest voor de zondagavond wanneer ik naar Avion ging
dansen ook nog entreegeld overblijven…
Ik had een paar singletjes van Helen Shapiro,
Catharina Valente, Conny Francis, Chubby Checker en
natuurlijk mocht ook ‘The King’ niet ontbreken…
Ik heb geprobeerd een soort rijmpje te maken…
DE
PICK-UP
Op vaders pick-up ligt mijn singletje,
op het tapijt een hoes met Elvis afgebeeld.
De plaat gaat al een aardig tijdje mee,
nog net niet grijs gedraaid en ook nog niet
vergeeld.
Ik heb de grammofoon al ingesteld,
hij staat op vijf en veertig toeren.
De naald zakt zonder veel geweld
en begint mijn plaatje te beroeren.
Ik hoor ‘t gekraak van groevenruis
vermengd met Elvis’ Jailhouse Rock.
De muziek galmt door het hele huis,
vanaf de vloer tot aan de nok.
Op de klanken van gitaarmuziek
begin ik uitbundig te bewegen,
in een wervelende danstechniek
lijkt ‘t alsof ik uit mezelf ben gestegen,
Ik dans, ik wentel en ik zing,
de armen in de lucht en in extase,
door ‘t opzwepende tempo van The King,
bereik ik steeds een nieuwe fase.
Maar ondanks het ritme en mijn geestdrift hier,
is mijn dans toch wel een beetje pover.
De naald slaat soms met veel plezier,
uit zichzelf een paar groeven over.
Vaak denk ik nog met weemoed aan rock ‘n roll
uit lang vervlogen tijden.
Dat houd ik graag zo nog een tijdje vol,
de nostalgie is niet zomaar te vermijden.
---- Let's rock
everybody, let's rock
Everybody in the whole cell block
Was dancin' to the Jailhouse Rock
Dancin' to the Jailhouse Rock----
