DE BOAKN’S BRAANDT…
’t Duustert en de boakn’s braandt
Rook drif oaver stad en laand.
’n Braandloch hangt ok in de wiek
en as ik oet mien dakraam kiek,
zee’k dat ‘n Es
oranje kleurt
zoas’ t op earst’n
Poasdag heurt.
’t Oale dat in ‘t
veur verdwient,
’t nieje keump noe
de sun mear schient
Ik dreenk ’n glas,
nèm nog ’n ei,
nog efkes en dan
is ‘t wear mei…
Dit gedicht is opgenomen
in de Twentse Taalbank
onder;
zoekfunctie >
type Gerrit Schorn
