Tijdens ons reisje door het Wienerwald kwamen we bij het bezoek aan een klooster door een prachtige laan met Paardenkastanjes. Het lag er bezaaid met de als mahoniehout glimmende vruchten en ik kon het niet nalaten er een paar op te rapen. Een oudere dame uit ons reisgezelschap merkte daarbij op dat de kastanjes goed waren tegen reuma. Ik verbaasde me hierover omdat de dame uit het westen kwam en ik altijd dacht dat het een bijgeloof was uit onze streken want mijn vader vertelde me ooit dat mijn overgrootmoeder ( op de foto) die haar leven lang klederdracht had gedragen net als mijn oma in een ingenaaide diepe zak van haar onderrok waarin ze allerlei spulletjes bewaarde ook altijd een paar kastanjes droeg ; “teag’n de rimmetiek”.
Toen er tijdens het diner in ons hotel die avond over gesproken werd, bleken ook de serveerster uit Hongarije en een Oostenrijkse kelner het gebruik te kennen……… Was het dan toch meer dan een bijgeloof wanneer het over zo’n groot gebied verspreid leeft?
Toch maar even op onderzoek uit……..
De kastanje is van oorsprong niet inheems in West Europa maar komt uit Noord Griekenland en Albanië. Pas rond 1576 werd de eerste kastanjeboom in Wenen geplant en in Nederland in 1608 in de Hortus Botanicus te Leiden. Het werd een geliefde boom voor kasteeltuinen, parken en oprijlanen. In de schaduw van een kastanjeboom is het goed toeven en men schrijft aan de boom rustgevende krachten toe. De vruchten van de Paardenkastanje zijn voor de mens niet eetbaar en kunnen zelfs dodelijk zijn. De naam Paardenkastanje komt van de Turkse ruiters die hun paarden kastanjes gaven tegen infecties en hoest. Het bij zich dragen van drie kastanjes blijkt een oud gebruik tegen verkrampte spieren en onwillige gewrichten. Ze zouden verlichting uitstralen ook wanneer je ze niet op de pijnlijke plekken draagt. Men rolde ze in de hand tussen de vingers heen en weer om verstijfde vingers los te maken………. Ook nu nog worden bepaalde stoffen uit de Paardenkastanje bij het bereiden van geneesmiddelen gebruikt.
Bijgeloof of niet, ik overweeg sterk om bij het klimmen der jaren en het strammer worden van mijn spieren maar eens een paar flinke exemplaren bij me te steken hoewel ik daarbij bedenk dat het wel enige aanstoot zou kunnen geven door de toch wel strakke spijkerbroeken die ik draag……

Kennen jullie uit je ouderlijk huis ook nog voorbeelden van bijgeloof of huismiddeltjes tegen allerhande kwalen???? Deel ze met ons want ook dat hoort bij Oud-Enschede..