Wie goed kon tekenen, had bij Gönning een streepje voor. Niet alleen mocht je bij speciale gelegenheden een tekening op het bord maken, je kreeg ook meer persoonlijke aandacht.
Ik weet niet of Hans en Freddie, de beide andere talenten, dit ook zo ervaren hebben, maar bij mij als ongeleid projectiel dat ik toen was, heeft het zeker geholpen.
Dat meneer zelf ook prachtige tekeningen maakte, was daaraan natuurlijk debet.
Ik herinner me dat ik in de vijfde klas tijdens de tekenlessen altijd naast Hans moest zitten wellicht om elkaar te stimuleren. We zaten achter Marianne, vroeger een echte kattenkop, die vaak omgekeerd in de bank zat om onze meesterwerken te bewonderen en wellicht uit jaloezie of omdat we het er naar maakten haar tong naar ons uitstak, maar er staat me ook bij dat we in plaats van lullige plaatjes te plakken, ook tekeningen in haar poëziealbum en dat van anderen mochten maken.  

                                         klik hier voor vergroting                                                              klik hier voor vergroting
               
                                           “Twee kenmerkende bordtekeningen van Gönning. Helaas niet gemaakt tijdens onze klas,
                                                                                 maar we herkennen toch wel enige gezichten.”

Wat ik hoofdzakelijk van Gönning heb opgestoken is het tekenen van weidse landschappen met paarse heide, weelderig struweel en bomen waarbij, zoals hij doceerde, een boom geen groene gehaktbal op een bruin lucifershoutje was maar een grillig gevormd schepsel van moeder natuur. Ook het effect van het mengen van kleuren met, wat wij noemden uitwrijfkrijt, was voor mij net als het aanbrengen van schaduw een openbaring.
Hoe het met Freddies tekentalent is afgelopen weet ik niet maar het mijne is in de loop der jaren net als de andere artistieke zaken waaraan ik veelbelovend begon, weggespoeld via het putje der verwaarlozing naar het riool der vergetelheid.
Hans daarentegen zette door, volgde een opleiding aan de AKI en koos een beroep waar tekenen zeker van pas kwam waardoor hij zijn liefde voor het potlood nooit kwijtraakte en in vorm bleef.
Nu hij na een werkzaam leven ”in ruste” is, wijdt hij zich dan ook vol overgaven aan zijn passie.
Hans maakt prachtig en kleurrijk werk waarvan ik bij de eerste aanblik al onder de indruk was.
Het mooiste schilderij is voor mij persoonlijk; “Twents Landschap” , een surrealistisch werk dat ik onmiddellijk associeerde met de Usseler Es.
Waarom de Usseler Es? Misschien werd ik beïnvloed door het feit dat Mini en ik op dat moment juist bezig waren met de pagina over deze bult in onze vroegere achtertuinen.

We zien op het eerste oog een onwerkelijk landschap, het kenmerk van het surrealisme.   klik voor vergroting                klik voor vergroting
Laten we het geheel echter rustig op ons inwerken dan gaan we associëren. De blauwe zee is dan de oerzee die hier miljoenen jaren geleden verdampte waarbij een dikke zoutkorst achterbleef waar nu de AKZO op de es naar boort. Het gele zand kunnen we zien als de bodemlagen die de droog gevallen zee bedekten maar ook als metafoor voor de teloorgang van de groene es naar een industriële woestijn als de gemeente Enschede haar plannen doorzet. Mens en dier kijken met verbijstering toe waarbij de fazant zich met weemoed afvraagt waar de roggeakkers waar hij zijn kostje bij elkaar sprokkelde zijn gebleven en waarbij het meisje in badpak misschien wel terugdenkt aan Bad Boekelo; dat met het zoute golfslagbad en een zandstrand geheel passend in dit geheel “de zee op de heide” werd genoemd. De oude boerenkar geeft aan dat het gedaan is met de antieke boerenactiviteiten die we uit onze jeugd nog kennen en waar alleen de saaie mais die volledig machinaal wordt geoogst, resteert. Tenslotte zien we een stukje groen, een boerderij met schuur en een paar koetjes die door hooivorken in een wankel evenwicht worden gehouden. Het geeft weer dat de meeste nog bestaande eeuwenoude Usseler boerderijen hun functie hebben verloren en alleen door kunstgrepen (welk een toepasselijk woord) als monumentenzorg nog kunnen worden behouden.
Zo, dat was mijn visie. Je moet er wat fantasie voor bezitten maar daar ontbreekt het mij niet aan en dat komt bij het surrealisme goed van pas.
Al met al kijk ik er met veel bewondering maar toch ook met enige jaloezie naar.
Had ik vroeger toch maar beter…. Jaja!
Natuurlijk heb ik mijn beleving van het schilderij ook aan de meester zelf voorgelegd.
Hij schreef het volgende;


Hoi Gerrit en klasgenoten!

 Gerrits beschrijving van mijn schilderij is een goede vertaling van wat je er zelf in kunt zien.
Gerrit heeft het over een surrealistisch schilderij, maar dat is niet helemaal juist.
Het Twents Landschap is een magisch realistisch schilderij.

Mijn eigen versie is de volgende;

“De verkwanseling van ons erfgoed!”
Bossen worden onnodig gekapt, daardoor oprukkende woestijnen, verschraling van het landschap, opwarming van de aarde en stijging van de zeespiegel.
Weinig oog hebben voor moeder-natuur en ons erfgoed.

Dat is waar ik voor wil waarschuwen.
Daarom plaats ik ons Twents Landschap op twee hooivorken om het te beschermen tegen dit oprukkende onheil.
Dus laten we er voor waken dat we ons erfgoed en ons prachtig landschap niet verkwanselen!

Nu voor alle duidelijkheid het verschil tussen Surrealisme en Magisch realisme.

SURREALISME



(Frans: sur-realisme=boven de werkelijkheid staande kunst).
Bij het surrealisme is de visuele verbeeldingskracht los gemaakt van het verstand en de logica, waardoor het onderbewustzijn in staat is onthullende, suggestieve voorstellingen te scheppen.
Het toeval bepaalt die absurde zinsbegoocheling.
Een bekende surrealistische schilder is SALVADOR DALI.
Ik laat jullie hierbij om het verschil aan te tonen naast het Twents Landschap dat dus magisch realistisch is, ook mijn surrealistische schilderij; Draadwerk zien.




MAGISCH REALISME
Het magisch realisme zoekt zijn inspiratie buiten de al te dagelijkse realiteit en binnen droom en waanbeelden. Magisch realistische werken laten zich kennen door nauwgezette, bijna fotografische weergave van realistisch lijkende taferelen, die een geheimzinnige en magisch aandoende sfeer uitstralen. Dubbelzinnige perspectieven en een ongebruikelijke manier om dingen naast elkaar weer te geven, versterken nog die magische suggestie. De combinatie van wel en niet bestaande elementen, het spel van licht en kleur en de technische perfecte afwerking maken geheimzinnige, soms dreigende schilderijen die hun weergave van de werkelijkheid een vervreemdend karakter meegeven. Dit maakt de stroming ook verwant met het surrealisme.
De magisch realistische voorstellingen zijn dikwijls wel mogelijk, maar niet waarschijnlijk.
Vaak verwijzen hun onderwerpen naar dood, dreiging en verval.
Een bekende magisch realistische schilder is CAREL WILLINK.

Meer weten en zien van mijn werk, bezoek mijn website; www.hansscholteinthoff.nl