Onlangs las ik dat van de oude Stenderkast in Usselo
de wieken af gehaald waren omdat bruinrot
geconstateerd was en bijgevolg gerestaureerd moesten
worden.
Vorige week met het mooie weer besloot ik er zelf
ook even een fietstochtje aan te wagen.
Vanaf de Helmerstraat zag ik dat er activiteiten
waren geweest en vond dat de molen er wat sip
bijstond. Ik stapte maar even van de fiets en vroeg;
“Kearl, kearl, wat ’s toch k’beurt…..”
Zijn antwoord resulteerde in het volgende rijmpje;
“Ik
zin ‘ne oale Stenderkast”,
‘k heb eam gin wiek’n meer.
Ik stoa ‘k hier in mien blote bast,
ie snapt wa da’ k mie slim geneer.
De wiek’n liggen in ‘n lapp’nmaand,
omdat bruunrot was constateerd.
‘k stoa hier vleugellam in ’t akkerlaand.
Hop dat de boel snel wod’ repareerd.
En noe stoa ik hier op hoge poot’n,
‘k veul mie danig in mien wiek geschoot’n,
‘k veul mie zo onmeunig bloot.
De mulder zegt; ‘’’t kump all’moal weer good,
kop op mien jong, ’t kump all’moal wa good,
veurdaj’ ’t weet, et wie weer roggebrood.”
Verlangend kiek ik oet noar Molendag,
misschien dreaj’ ‘k dan weer lustig mee.
Bin zo blie da’k oe vandaag weer efkes zag,
en do ze de groet’n in Oald Enschede…
