HET TÖNNEKE
							
							Kort geleden zag ik een prachtige oude film over de 
							reinigingsdienst van Enschede in 1923 waar we kennis 
							konden nemen van de wijze waarop het huisvuil en de 
							privaattonnetjes werden afgehaald en opgeruimd..... 
							Ik moest meteen denken aan een belevenis uit mijn 
							jeugd waarvan ik jullie 
							graag deelgenoot wil maken.
							De huizen in de Frederikastraat waar ik opgroeide 
							hadden al een WC behalve de oude boerderij daar 
							werden de tonnetjes nog omgewisseld. Het waren 
							sombere mannen van de reinigingsdienst die, om zich 
							te beschermen tegen eventuele ongelukken een grote 
							canvasschort droegen.
							We stonden altijd te kijken in de hoop dat er wat 
							mis zou gaan, maar het waren ervaren vakmensen. 
							Ik kende het gebruik van een tonnetje of poepdoos 
							want een oom en tante van mij woonden in de 
							Elisabethstraat waar huizen stonden uit het jaar 
							1901. Ik kwam er regelmatig en deponeerde ook 
							regelmatig een bijdrage in het houten privaat. Niets 
							aan de hand alleen het krantenpapier dat aan een 
							touwtje was opgehangen om de restanten te 
							verwijderen, gaf af en was te dun. De radiogids 
							werkte beter. Toen oom en tante verhuisden naar een 
							mooi vrijstaand huis aan de Voortmansweg, bleek ook 
							daar nog een "tönneke" aanwezig. Dit werd echter 
							niet geleegd door de reinigingsdienst want de 
							huurbaas, een boer die even verder aan de Welnaweg 
							woonde, had een betonnen gierkelder achter in de 
							tuin aangelegd waar de inhoud van een "tönneke" 
							moest worden gedeponeerd. Eens in de zoveel tijd 
							leegde de boer de kelder om met onze resten van een 
							uitbundige maaltijd zijn land te bemesten.
							Wanneer ik aanwezig was moest ik helpen het tönneke 
							vanaf het huuske naar de kelder te dragen. In deze 
							tocht zaten een paar hindernissen, zoals een hoge 
							drempel. Mijn oom schiep er een groot genoegen in om 
							onderweg regelmatig van zijn lengte misbruik te 
							maken door de ton wat hoger op tillen zodat de 
							inhoud naar mijn kant toe klotste en hoewel er een 
							deksel opzat, over mijn handen en mouwen liep. 
							Loslaten was geen optie, de gevolgen zouden 
							desastreus zijn geweest.......Mijn tante was altijd 
							woest wanneer oom weer eens had toegeslagen. Ik 
							moest me chemisch reinigen en ook mijn overhemd 
							moest in de was..... Op verjaardagen werd ik er tot 
							aan mijn volwassenheid nog vaak mee 
							geconfronteerd.......