Zouttorens in Boekelo....
 

                   

Op zondagmorgen, als het weer het toe liet, maakte ik voor op de fiets bij vader spannende ontdekkingstochten door het buitengebied.
Zo doemden er achter Usselo, even voorbij waar we nu afslaan naar het crematorium, aan de Oude Buurserdijk de boortorens op van de Koninklijke Nederlandse Zoutindustrie. Grote zwarte gevaarten met hier en daar een klein raampje. "Doar keumt 't zoalt veur de earpl vandan" vertelde vader. In mijn kinderlijke fantasie zag ik stoere werkers met een schop en een lege zak een lange ladder afdalen in het gat onder de toren om na enige tijd met een volle zak zout terug te komen. Hoe het er werkelijk aan toe ging vond vader waarschijnlijk voor een kind te moeilijk of hij wist het zelf niet precies, dus liet hij het maar zo....
Het proces gaat, ook nu nog, in principe als volgt:
Men boort een gat tot diep in de zoutlaag. In het boorgat worden holle buizen geplaatst waardoor water naar beneden wordt gepompt. Het water lost het zout op dat vervolgens als pekel weer wordt opgepompt. In de fabriek brengt men de pekel aan de kook waardoor het water verdampt en er ruw zout overblijft......

 

DE


 

TOARNS VAN 'T ZOALT


In hoes he'k nog 'n oale kaart
Ik heb 'm joarnlang bewaard,
't bint de boartoarns van 't Zoalt.
Het is allang verleed'n tied,
ik raak dee beeld'n mer nich kwiet,
was een klein kearlke, dree joar oald.


Ik dreum terug en zo oet 't niets
is doar mien va met ziene fiets
en ik zit veurop in 't zitje.
'k Weet alle boer'npaadjes nog
dee wie op zundagmorn vrog
gebroekt'n veur ons vaste ritje.


En langs de diek van Buurs noar Bokel,
zag ik dee zwatte reuz'n stoan.
Ik was 'n keend hoe kon 'k begriep'n
hoe 't in zo'n toarn too zol goan...





Ingezongen met pianobegeleiding door Addy Scheele
(ter informatie;  www.addyscheele.nl)


Dit gedicht is opgenomen in de Twentse Taalbank
onder; zoekfunctie > type Gerrit Schorn


 

INHOUDSOPGAVE