USSELERHALTE
Mijn kleinzoon gaat met mij op reis,
hij voor niets, ik volle prijs.
Van Haaksbergen naar Boekelo.
Die oude stoomlocs sissen zo....
Zijn lipje trilt, maar niet voor lang,
want opa zegt, "wees maar niet bang"
Legt hem uit van wat en hoe
en stopt hem snel een spekje toe.
Dan opent zich opeens de deur
en daar verschijnt de conducteur.
Zijn mondje toont een vage lach
als hij zijn kaartje knippen mag.
De trein vertrekt, de stoomfluit fluit.
Hij drukt zijn neus tegen de ruit.
Voor hem is 't als een prentenboek
met steeds iets nieuws om elke hoek.
Zo rijdt mijn kleinzoon welgemoed,
nog heel veel haltes tegemoet.
Maar mij wacht straks zonder pardon
niet ver van hier mijn eindstation.............
Spelend met mijn kleinkinderen ontdek ik dat het
kind in mij nog altijd springlevend is.
Tegelijker tijd realiseer ik me dat zij nog maar
net aan hun levensreis zijn begonnen maar dat ik
met mijn laatste traject bezig ben. Niet dat ik
er niet volop en tot de laatste meters van wil
genieten, maar toch........Het rijmpje heet
USSELERHALTE, naar het al lang verdwenen
stationnetje van Usselo dat bij de Geerdinkzijde
aan hetzelfde spoorlijntje lag toen de trein nog
doorliep naar Enschede. Aan de Helmerzijde
verrees een nieuwe USSELERHALTE of liever gezegd
een laatste halte of om in spoortermen te
blijven EINDSTATION als je tenminste voor de
oven hebt gekozen..............
