VERLOREN BOERENLAND

 

 

 




Voltooid Verleden Tijd - schilderij van Hans Scholte in 't Hof..
 

 





Vandaag bewonderen we weer een van de fraaie magisch realistische schilderijen van Hans Scholte in’t Hoff dat hij “VOLTOOID VERLEDEN TIJD” noemde.
Hans heeft zelf in zijn jonge jaren vaak geholpen bij het maaien van de rogge, het binden van de schoven en het opzetten van de oppers. Dat gebeurde in de zomer (St Joapik) als de rogge op z’n mooist goudgeel kleurde. Het was zwaar werk en de middagpauze (Vespertied) wanneer de boerin met een grote ketel koffie en een rieten mand met brood naar de akker kwam, was dan ook een welkome afwisseling. Even uitblazen, zittend met de rug tegen een opper en genieten van het uitzicht over de Es waar de oppers er in het gelid stonden opgesteld. Op het schilderij zien we de herinneringen van Hans hieraan rechts boven afgebeeld waar het laddertje van de tijd ons naartoe leidt. Het werk laat ons verder zien hoe we door voorwerpen of restanten in het landschap uit het boeren verleden in onze gedachten of fantasie via dit laddertje een nostalgisch uitstapje kunnen maken naar onze eigen herinneringen aan het boerenleven.
Veel Enschedeërs hebben via hun achternaam of afstamming banden met oude boerenerven uit de vroegere marken rond de stad. Niet vreemd want voor de komst van de textiel was het de broodwinning van de meeste bewoners. Tientallen van die oude erven zijn door de stadsuitbreiding verdwenen. Alleen straat of wijknamen herinneren ons nog aan de plaats waar ze ooit stonden.
Natuurlijk wordt er in het buitengebied nog volop geboerd maar het is verworden tot intensieve veehouderij waarbij de dieren nauwelijks nog buiten komen en monocultuur. Weidegrond die weliswaar prachtig groen is maar waar geen ruimte meer is voor onkruid of bloemen en waar in de dode grond geen worm of insect kan leven, laat staan dat een Kievit er zijn eieren nog legt.
Het boeren bedrijf moet natuurlijk economisch verantwoord zijn waardoor de saaie mais in de plaats is gekomen van de goudgeel golvende akkers zoals die in het Twentse Volkslied staan beschreven.
Die kleurrijke essen die onze generatie nog heeft gekend zijn inderdaad “VOLTOOID VERLEDEN TIJD”



VERLOREN BOERENLAND
Soms stuit ik nog op een restant

van mijn verloren boerenland.
Een stukje van een oprijlaan,
een eik die men heeft laten staan.
Een melkbus van de schroot gered,
een putrand in een tuin gezet.

Ze voeren naar vervlogen dagen.
Naar ’t voorgeslacht da ‘k niets kan vragen,
maar dat, hoewel het is verdwenen
nog voort bestaat in al mijn genen
als het onuitwisbare restant
van mijn verloren boerenland………






 

 



Usseler Esch - circa 1945..