Direct na het opstaan met de duffe kop uit het
slaapkamerraam.
Eventjes want het blijkt fris en de zon is nog
wat waterig maar de vogels zingen en de prunus
van de buurman kleurt roze.
Het is onmiskenbaar! Je ruikt en voelt het, de
lente zit in de lucht.
Evert Rabbers zal voorjaar 1920 iets dergelijks
hebben ervaren toen hij in fraaie kleuren de
bloemenkraampjes op de Oude Markt schilderde.
VEURJOAR IN DE STAD
Kom leu, loa’w nich langer treur’n,
’t slimste hebt wie noe wa had.
Ok in Eansche geet ’t gebeur’n.
De beum kriegt al ’n betken blad.
Op de markt roekt wie de geur’n
van kibbeling, kees en patat
ok veurjoarsbleum in boonte kleur’n.
Wie bint de grieze grouwheid zat.
Wie goat op ‘t terras de smaak wear keur’n,
van Lentebok, zo koald van ’t vat.
De kéénder zult um ijsco’s zeur’n
Joa, ’t wodt al veurjoar in de stad.
Dit gedicht is opgenomen
in de Twentse Taalbank
onder;
zoekfunctie >
type Gerrit Schorn
