Dat de koningin Wilhelminaflat als eerste
hoogbouw in Enschede verscheen was nog niet zo
vanzelfsprekend. Om de bouw van deze flat te
verwezenlijken moest de gemeente eerst een
aantal regels veranderen waarmee de procedure in
gang kon worden gezet omdat het tot nu toe
verboden om flats te bouwen in Enschede.
Jarenlang werd de bouw van flats tegengehouden
omdat men bang was dat Enschede op Duitse steden
ging lijken waar de hoogbouw het stadsbeeld
bepaalt.
Om die reden werden er tot 1952 geen flats
gebouwd.
Het idee voor de flat kwam van oudere
textielfabrikanten die graag van hun oude dag
wilden genieten in een rustige omgeving.
Daarnaast werd ook aan de wensen van de
Enschedese mevrouw Smit-de Zwart gehoor gegeven
die een flat voor alleenstaanden uit het
onderwijs en de zorg wilde.
De Wilhelminaflat werd ontworpen door de
architect Willem K. de Wijs, die o.m. ook de
wijk Pathmos had ontworpen. Opmerkelijk te
noemen is dat op dezelfde plek, aan Parkweg 41,
eerder zijn woning stond dat in de oorlog werd
gebombardeerd. Toen het flatgebouw in 1952
gereed was kreeg hij er als eerste een woning.
Ik heb op ludieke wijze getracht iets op rijm te
zetten..
WILHELMINAFLAT
We zien een
prachtig park op deze oude plaat,
en verderop een oude villa die daar nog staat.
Gedenkzuil Hendrik Jan van Heek
Daar kwam Enschedees eerste hoogbouwflat,
dat in de jaren vijftig hier werd neergezet.
Bestemd voor oudere gegoeden van de stad,
die voor Enschede veel betekenis hebben gehad.
Ook Gerrit Jan van Heek kreeg er een woning,
en hij voelde zich er zo rijk als een koning.
Uiteindelijk werd ook hij al een oude vent,
en ruilde z’n villa voor zo’n luxe appartement.
Zo had hij meteen een heel mooi uitzicht
over het park, door een voorvader gesticht,
om het arbeidsvolk ‘s zondags te plezieren,
met hertenkamp, speeltuin en voličredieren.
Daag’lijks kuierde Gerrit over ’t park voor wat
vertier,
een praatje makend met de tuinman of een
leverancier.
Vanuit zijn luxe appartementje kon hij
bovendien,
de gedenkzuil van de oude Hendrik Jan zelfs
zien.
Begin jaren zeventig is Gerrit er toen ook
overleden.
Dat kwam door samenloop van omstandigheden.
Want voor veel bewoners, zo kun je het wel
stellen,
kwam de leeftijd dat elk kwartje mee ging
tellen.
Ze waren van invloed, geliefd, verguisd of
geroemd,
In dat flat dat naar koningin Wilhelmina is
genoemd…
dit gedicht is opgenomen in Magazine van
Stichting Cultureel Erfgoed Enschede, juni 2019
