ZIEKENHUIS “ZIEKENZORG”

In de namiddag op 26 oktober 1904 vond in de Veenstraat de plechtige opening plaats van het nieuwe gedeelte van het Ziekenhuis der Vereeniging “Ziekenzorg.”
Deze werd op 1 juni 1892 opgericht en hield zich in de eerste tijd alleen bezig met het uitoefenen van de wijkverpleging, het verschaffen van materialen ten dienste van de verpleging en het kosteloos verstrekken van melk, eieren en wijn (Pleegzuster Bloedwijn) aan zieken en herstellenden. 
Het bleek al snel dat de organisatie in een dringende behoefte voldeed en zag men de noodzakelijkheid in dat op de duur een ziekenhuis nodig zou worden, daar waar de wijkverpleging niet voldoende kon helpen omdat de gelegenheid ontbrak om de patiënten de nodige rust te bezorgen en waar voortdurend deskundig toezicht nodig was dat niet alleen door de wijkverpleging verleend kon worden.
Met de geldelijke steun van de familie Ledeboer werd de “Vereeniging” in staat gesteld dit ziekenhuis te bouwen. Allereerst op bescheiden schaal waarmee men toen van mening was in de behoefte te kunnen voorzien. Het was op 26 juni 1897 dat in dit gebouw de eerste officiële openingsplechtigheid plaatsvond.
Men beschikte toen over 11 bedden voor patiënten en een barak die ruimte bood voor 6 besmettelijke zieken.
Het ziekenhuis bleek al spoedig te klein te zijn, wat met de snelle aanwas van onze bevolking ook niet te verwonderen was. 
Het bestuur vergaderde opnieuw en met veel gesteggel met cijfers werd besloten dat aan het kleine ziekenhuis een flinke bijbouw kon plaatsvinden dat de gelegenheid bood, behalve de barak, aan een 25 tal patiënten een in alle opzichten een uitstekende verpleging te bieden.
In januari 1903 werd in aanwezigheid van tal van autoriteiten en belangstellenden het ziekenhuis plechtig heropend en verkeerde men in de veronderstelling voor een vrij groot aantal jaren voldoende ruimte te hebben om aan alle aanvragen te kunnen voldoen.
Het bleek al snel dat daar toch wat te optimistisch over was gedacht. Er waren nauwelijks enige maanden verlopen of alle bedden waren al vrij geregeld bezet en werd een vijftal ledikanten aangekocht om in het tekort te kunnen voorzien hoewel feitelijk de ruimte ontbrak om ze behoorlijk te plaatsen. Geleidelijk werd de aanvraag om opname van patiënten nog groter en het kostte directrice en bestuur heel wat hoofdbrekens om aan die aanvragen te kunnen voldoen. Er werd met ruimte gewoekerd, de directrice stond haar zitkamer af en hier werden 2 kinderledikanten geplaatst. Men nam de badkamer als ziekenkamer in gebruik en ook hier werden 2 ledikanten geplaatst. De grote zalen die voor 10 patiënten waren ingericht moesten nu 12 tot 15 patiënten herbergen en zelfs op de waranda moesten 8 zieken overnachten.
Dit even om een indruk te geven hoezeer van elk beschikbaar plekje gebruik gemaakt moest worden.
Het bestuur wilde in deze toestand wel graag verandering brengen maar helaas waren de fondsen er niet om daar vrijelijk gebruik van te kunnen maken en een beroep op de medeburgers werd ook afgezien, omdat zo kort geleden nog ook al zo’n verzoek goed werd gehonoreerd.
Verheugend was dan ook de verrassing van de heer E. Jannink Gzn van wie een schrijven werd ontvangen waarbij een bedrag van vijftienduizend gulden ter beschikking werd gesteld waarmee de zozeer gewenste uitbreiding kon worden gerealiseerd. De uitdrukkelijke voorwaarde was echter wel dat deze gelden alleen mochten worden gebruikt voor uitbreiding van het gebouw en niet voor bijkomende kosten als inrichting enz.
Dat was beslist geen onverstandige voorwaarde want hiermee wilde de schenker voorkomen dat niet weer een kleine uitbreiding ondernomen moest worden die slechts voor korte tijd uitkomst zou geven.
Het bestuur ging onmiddellijk aan het werk, er werd druk overlegd met de architect Beltman. Op 1 juni 1904 werd het ziekenhuis ontruimd en kon met de uitbreiding worden begonnen. Een hernieuwde indeling zou er later bij bezichtiging als volgt uitzien…. 
In het benedengedeelte werd weinig veranderd, er kwam alleen een deur in de huiskamer waardoor een directe verbinding met de keuken ontstond waardoor de dienstboden voortaan buiten het eigenlijke ziekenhuis kon blijven. 
De isoleerkamer die voor zijn doel ook minder geschikt gelegen was, werd voor provisiekamer ingericht omdat de vroegere nu als lift dienst ging doen. Het lijkenhuis onderging een grote verbetering doordat het geplafonneerd en geschilderd werd en door een deur verbonden werd aan het vroegere magazijn dat nu bij eventuele begrafenissen als wachtkamer dienst ging doen. De grote zalen werden van wasgelegenheid met koud en warm water voorzien waardoor aan de wens van de h.h. doktoren tegemoet gekomen werd. Van de tijdelijke sluiting werd ook nog geprofiteerd om de huiskamer, operatiezaal en verbandkamer, polikliniek, papkeuken, klassenkamers, badkamer en benedengedeelte van gang en toiletten te verven. De gangen en ook de grote zalen zouden eigenlijk ook een verfbeurt moeten krijgen maar hiermee moest worden gewacht totdat de kas er weer wat beter bij stond.
De bovenverdieping van het voorgebouw bleef vrijwel onveranderd, er werden alleen twee zusterskamers tot één gemaakt en werd deze tot bestuurskamer bestemd, verder als wachtkamer voor de heren doktoren en voor de cursus die zij geheel belangeloos in de vorige winter gaven en dit ook graag in de toekomst wilden voortzetten. 
In het nieuwe gedeelte kwamen 2 grote zalen, 5 kleinere dito, de papkeuken die door een spijzenlift met de keuken verbonden is en ook spoelbak en toiletten. Hierboven nog een verdieping die volledig voor de huishoudelijke dienst was bestemd, t.w. 14 keurige zusterskamers, droogzolder en ruimte voor het bergen van koffers.
Het geheel is door een hydraulische lift verbonden waardoor het trappen lopen voor patiënten onnodig is, terwijl ijzeren noodtrappen waren aangelegd die bij eventuele brand dienst konden doen.
Daarna zouden nog een paar uitbreidingen volgen voordat ziekenhuis Ziekenzorg compleet uit haar jasje groeide en op 9 oktober 1941 haar intrek nam in het gloednieuwe gebouw aan de De Ruyterlaan.
Toen ook dit gebouw uit haar voegen groeide, opende in 1980 opnieuw een ziekenhuis aan de Haaksbergerstraat, nu onder de naam “MST” (Medisch Spectrum Twente) en in 2014 bleek dat ook die alweer aan nieuwe uitbreiding toe was.
In mei 2016 opende het groter en zeer fraaie “MST”ziekenhuis haar deuren aan het Koningsplein 1.

Chapeau voor alle verpleegkundigen, artsen en alle andere medewerkers in de zorg die altijd paraat staan en dag en nacht voor ons in touw zijn! Waar zouden we zijn zonder deze zorg!!!
WE HEBBEN U NODIG!!!!